SC Eendracht Aalst: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 50:
===2000-2010: fusieperikelen, faillissement en bestuurswissels===
Begin 2000 waren Gilbert De Jonghe en [[Patrick Orlans]] de kop van jut, omdat ze aanstuurden op een fusie met [[Sporting Lokeren]]. De supporters protesteerden echter massaal tegen het verkopen van de eigenheid van de club; zo werd de wedstrijd tegen [[Sint-Truidense VV|Sint-Truiden]] afgetrapt voor lege tribunes om te symboliseren hoeveel Aalsterse fans naar een fusieclub zouden komen kijken. De fusieplannen werden opgeborgen en De Jonghe en Orlans verlieten de club. Luc Coppens, jarenlang trouwe sponsor, nam de fakkel over en werd de nieuwe voorzitter. De put die Orlans en De Jonghe hadden gecreëerd bleek niet meer op te vullen en ondanks talloze wanhoopspogingen kondigde de club eind 2001/2002 het faillissement aan. Dit betekende het einde van KSC Eendracht Aalst onder de oude naam. In de competitie 2001/02 eindigde de club bovendien voorlaatste, maar door het faillissement moest Eendracht naar Derde Klasse.
 
==KENKEHLIJERS++
hoerezonee!
De club werd omgedoopt tot Voetbalclub Eendracht Aalst 2002 ('''V.C. Eendracht Aalst 2002''') en Peter Garré werd de nieuwe voorzitter. [[Ives Cordier]] was de enige speler die bleef na het faillissement en was in het eerste jaar na de degradatie de revelatie bij de club. Ook keeperstrainer [[Niels De Rudder]], materiaalmeesters [[Willy Delclef]] en [[Patrick Minnaert]], scheidsrechtersbegeleider [[Oscar Van De Walle]] en afgevaardigde [[Odilon De Schrijver]] bleven hun club trouw. Ex-International [[Leo Van Der Elst]] werd trainer en kreeg de opdracht Aalst opnieuw hogerop te krijgen. Hij werd echter in februari van dat seizoen al ontslagen. Aalst haalde dat seizoen de eindronde, en promoveerde na strafschoppen in de finale (8-7) tegen [[OH Leuven]].