Maastricht: verschil tussen versies

In 1204 werd Maastricht door de [[Lijst van Rooms-Duitse koningen en keizers|keizer]] in leen gegeven aan de [[Lijst van graven van Brussel en hertogen van Brabant|hertog van Brabant]]. Vanaf dat moment had Maastricht twee heren, de [[Lijst van prins-bisschoppen van Luik|(prins-)bisschop van Luik]] en de hertog van Brabant, het begin van de [[tweeherigheid van Maastricht]]. Rond 1400 kwam Brabant, en dus ook een deel van Maastricht, in bezit van de hertog van [[Hertogdom Bourgondië|Bourgondië]]., [[Karel de Stoute]],. enDiens daarnaopvolgers, van hun opvolgerswaaronder [[keizer Karel V]] en de[[Filips SpaanseII koningvan Filips IISpanje]], dieverbleven meermaals in de stad verbleven en logeerden dan in het [[Spaans Gouvernement|Brabants Gouvernement]] logeerden.

Maastricht heeft nooit [[stadsrechten]] in de zin van een stadsbrief gehad; deze ontwikkelden zich geleidelijk door de eeuwen heen. Wel kreeg de stad in 1229 van hertog [[Hendrik I van Brabant]] toestemming om de bestaande [[stadswal|aarden wal]] rond de stad te vervangen door een stenen [[stadsmuur]]. In 1281 begon de bouw van een nieuwe brug, iets ten noorden van de oude, die enkele jaren eerder was ingestort. In 1284 werd het [[Tweeherigheid van Maastricht|gezamenlijk beheer]] vastgelegd in een constitutioneel verdrag, de ''Alde Caerte'' genoemd. Na een aantal interpretatiedisputen werd dit in 1356 nog aangevuld met de ''Doghter Caerte''. Deze situatie bleef voortbestaan tot aan de [[Franse Revolutie]]. Rond 1375 werd een tweede muur gebouwd. Voor de laat-middeleeuwse economie waren vooral de [[leerlooien|leerlooierij]] en de [[Lakenindustrie|lakenfabricage]] van betekenis. Maastricht was gedurende de hele middeleeuwen een belangrijk religieus centrum en een pelgrimsoord. Vanaf de dertiende eeuw vestigden zich vele kloosters in de stad.