Renaissance: verschil tussen versies

De neergang van het Byzantijnse Rijk na de [[Vierde Kruistocht]] tot aan de verovering van Constantinopel door de Turken heeft ertoe geleid dat geleerden naar Italië vluchtten en hun kennis over de cultuur van de Griekse oudheid met zich meebrachten. De kennis en ideeën uit de oudheid die in het Europa van de [[Vroege middeleeuwen|vroege]] en [[hoge middeleeuwen]] zo goed als verloren was gegaan, was immers in kloosterbibliotheken in Byzantium en binnen de Arabische cultuur gedurende 1000 jaar bewaard gebleven.

 

 

=== Heilige Roomse Rijk ===

Het rijk was een [[kieskoninkrijk]]. In 1356 was bepaald dat de keizer voortaan door zeven [[keurvorst]]en zou worden gekozen: de [[aartsbisschop]]pen van [[Aartsbisdom Mainz|Mainz]], [[Aartsbisdom Trier|Trier]] en [[Aartsbisdom Keulen|Keulen]] en vier wereldlijke vorsten, de [[Koninkrijk Bohemen|koning van Bohemen]], de [[Paltsgraafschap aan de Rijn|Paltsgraaf aan de Rijn]], de [[Keurvorstendom Saksen (1356-1423)|hertog van Saksen]] en de [[Mark Brandenburg|markgraaf van Brandenburg]].

 

 

Onder [[keizer Maximiliaan I]] (1493–1519) werd een poging ondernomen om het bestuur van het [[Heilige Roomse Rijk]] te reorganiseren en te centraliseren. Daartoe werden de Duitse landen verdeeld in een tiental [[kreits]]en (rijksdistricten). Verder werden een aantal nieuwe instellingen in het leven geroepen: het ''[[Rijkskamergerecht]]'', een centraal [[Rechtbank|gerechtshof]], en de ''[[Hofraad]]'', een adviserend lichaam op juridisch en staatkundig gebied. De macht in het Heilige Roomse Rijk bleef echter verdeeld tussen de keizer en de Duitse vorsten. Tegelijkertijd wist Maximiliaan met zijn uitgekiende [[huwelijkspolitiek]] de invloed van de Habsburgse dynastie aanzienlijk te vergroten.