IJzererts: verschil tussen versies

Door de sterk gestegen vraag naar staal is ook de productie van ijzererts sterk opgelopen. In 2001 werd 930 miljoen ton ijzererts gedolven, in 2009 was dit met 60% gestegen tot 1.600 miljoen ton en in 2017 was het verder toegenomen naar 2.160 miljoen ton.<ref name=WS18>Worldsteel [https://www.worldsteel.org/steel-by-topic/statistics/steel-statistical-yearbook.html Steel Statistical Yearbook 201482018, table 50], geraadpleegd op 17 april 2019</ref> [[Australië (land)|Australië]] is de belangrijkste producent met een wereldwijd marktaandeel van circa 40%. Brazilië staat op de tweede plaats met een productie van 435 miljoen ton (circa 20%), gevolgd door [[India]] en China. Deze vier landen hadden tezamen een aandeel van 75% in de globale ijzererts productie in 2017. In Europa is [[Zweden]] de belangrijkste producent met 27 miljoen ton erts per jaar.<ref name=WS18/>

IJzererts is het meest verhandelde bulkgoed ter wereld, in 20092017 werd 9251.640 miljoen ton internationaal verhandeld. Net zoals bij de [[aardolie|ruwe olie]] wordt de ijzerertshandel bepaald door de afstand tussen de verwerking (hoogovens) en de ontginning (open of gesloten mijnen). Tijdens de [[industriële revolutie]] was het van groot belang dat de verwerking gebeurde in de buurt van de grondstoffen zoals ijzererts, [[steenkool]] en [[kalksteen]]. Ontwikkelingen in transport, de introductie van spoorwegen, grotere schepen en daarmee lagere vervoerskosten, hebben ervoor gezorgd dat de afstand waarover het erts getransporteerd moest worden minder belangrijk werd.

In de periode na de [[Tweede Wereldoorlog]] van hoge industriële groei bouwden Europa en [[Japan]] nieuwe hoogovens gelegen aan de kust voor het verwerken van geïmporteerd ijzererts. Hoewel Europa veel ijzerertsreserves had, bleven ze [[invoer (handel)|importeren]] omdat de kwaliteit van de reserves niet goed genoeg was. De sterke toename van de vraag naar ijzererts in de jaren ’60zestig resulteerde in de grote stijging van het aantal bulkcarriers. [[rederij|Reders]] waren bereid om langdurige contracten af te sluiten om in de continue stroom van grondstoffen te voorzien. In het begin van de jaren ’70zeventig [[stagnatie|stagneerde]] de groei van de staalindustrie; na een [[decennium]] van expansie was de markt verzadigd. Tussen 1975 en 2005 daalde de staalproductie van 170 miljoen ton naar 160 miljoen ton voor Europa, en in Japan bleef de productie fluctueren rond de 110 miljoen ton.

In de jaren ’80tachtig begon Azië een steeds belangrijker markt te worden. Zuid-Korea begon ijzererts te importeren, maar die groei werd al snel overschaduwd door de massale import door China in de jaren ’90negentig. Tussen 2001 en 2011 steeg de Chinese import van ruim 90 miljoen ton ijzererts naar 620 miljoen ton. In 2017 lag de import al ver boven de 1 miljard ton. China is momenteelveruit de grootste importeur gevolgd door de [[Europese Unie]], Japan en Zuid-Korea. In 2017 importeerde België 7,5 miljoen ton en Nederland zo'n 10 miljoen ton.

De grootste exporteurs van ijzererts zijn [[Australië (land)|Australië]] (380873 miljoen ton in 20092017) en [[Brazilië]] (266383 miljoen ton).<ref>Worldsteel [https://www.worldsteel.org/steel-by-topic/statistics/steel-statistical-yearbook.html Steel Statistical Yearbook 2018, table 51], geraadpleegd op 17 april 2019</ref> Samen zijn ze goed voor 7075% van de wereldwijde export. De mijnen in Australië bevinden zich in het noordwesten en belangrijke exporthavens zijn [[Port Hedland]], [[Dampier]] en Port Walcott. De Braziliaanse reserves situeren zich in de bekende ijzeren vierhoek in de staat [[Minas Gerais]]. Het erts uit dit gebied wordt verscheept in de havens van Sepetiba bij [[Rio de Janeiro (stad)|Rio de Janeiro]] en de Porto de Tubaraõ Carajes in de stad [[Vitória (gemeente)|Vitória]]. De[[Vale mijnen(bedrijf)|Vale]] inis Australiëde bevindengrootste zichBraziliaanse inonderneming hetactief noordwestenop en belangrijke exporthavensdit zijn [[Port Hedland]], [[Dampier]] en Port Walcottgebied.