Oikofobie: verschil tussen versies

Oikofobie werd in Nederland vooral bekend door het werk van [[Thierry Baudet]], die er niet alleen het multiculturalisme maar ook pleidooien voor [[open grenzen]], moderne [[conceptuele kunst|conceptuele]] in plaats van [[esthetica|esthetische]] kunst, de [[politieke correctheid]] en de [[Europese integratie]] mee aanduidt.<ref>{{Citeer boek|auteurlink=Thierry Baudet|auteur=Thierry Baudet|titel=Oikofobie, de angst voor het eigene|uitgever=Prometheus/Bert Bakker|datum=2013|pagina's=|ISBN=|bezochtdatum=}}</ref> Baudet vat oikofobie samen als een diepe, [[instinct (gedragspatroon)|instinctieve]] aversie van Westerse intellectuelen tegenover de geborgenheid of kneuterigheid van de 'thuis' waar ze leven, een "[[pathologie|pathologische]] drang naar [[vervreemding]] en ontworteling".<ref>[https://janstevens.wordpress.com/2013/10/24/wat-is-er-eigenlijk-mis-met-kneuterigheid/ Stevens, Jan, ''Wat is er eigenlijk mis met kneuterigheid?'', 24 oktober 2013]</ref> Meer in het bijzonder hekelt Baudet de [[expansionisme|expansiedrift]] van een aantal [[supranationaalsupranationalisme|supranationale]] instanties zoals de [[Europese Unie]], het [[Europees Hof voor de Rechten van de Mens]], het [[Internationaal Strafhof]] of de [[Wereldhandelsorganisatie]] en de bureaucratische bemoeizucht van hun ambtenaren in het dagelijkse leven van de burger.<ref>{{Citeer web|url=https://www.nrc.nl/nieuws/2013/09/07/tegen-oikofobie-de-angst-voor-het-eigene-van-hoogopgeleide-1288591-a1304196|titel=Tegen oikofobie, de angst voor het eigene van hoogopgeleide Europeanen|bezochtdatum=|auteur=Thierry Baudet|datum=2013-09-07|formaat=|werk=NRC Handelsblad|uitgever=}}</ref>