Waterstofspectrum: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
0 (onbereikbare) link(s) aangepast en 2 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta14) |
|||
Regel 80:
|}
Deze reeks heet naar [[Johann Jakob Balmer]], die de '''Balmerformule''' in 1885 ontdekte, een [[empirische]] vergelijking om de Balmerreeks mee te voorspellen. Balmerlijnen heten volgens de traditie "H-alfa", "H-beta", "H-gamma" enzovoorts, waar H het element waterstof aanduidt.<ref>Balmer, J. J. :Notiz uber die Spectrallinien des Wasserstoffs, Annalen der Physik vol 261, 5, p80–87, 1885 [http://www3.interscience.wiley.com/journal/112487600/abstract doi=10.1002/andp.18852610506]{{Dode link|datum=april 2019 |bot=InternetArchiveBot }}</ref> Vier Balmerlijnen vallen in het zichtbare deel van het spectrum, met golflengtes langer dan 400 nm. Delen van de Balmerreeks komen voor in het [[Fraunhoferlijnen|zonnespectrum]]. H-alpha is belangrijk in de sterrenkunde om waterstof aan te tonen.
[[Bestand:Visible spectrum of hydrogen.jpg|thumb|757px|center|De zichtbare spectraallijnen van het emissiespectrum van waterstof in de Balmerreeks. H-alfa is de rode lijn rechts, H-beta de groenblauwe lijn links daarvan, enzovoorts.]]
Regel 103:
|}
Deze reeks is vernoemd naar de [[Oostenrijks]]-[[Duits]]e natuurkundige [[Friedrich Paschen]] die hem het eerst waarnam in 1908. De Paschenlijnen liggen alle in het [[infrarood]]<ref>Paschen, Friedrich 1908: Zur Kenntnis ultraroter Linienspektra. I. (Normalwellenlängen bis 27000 Å.-E.), Annalen der Physik, 332, 13, p537–570 [http://www3.interscience.wiley.com/journal/112500956/abstract doi=10.1002/andp.19083321303]{{Dode link|datum=april 2019 |bot=InternetArchiveBot }}</ref>.
{{Clearboth}}
| |||