Neurowetenschap: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
bwerking |
||
Regel 1:
'''Neurowetenschap''' is de wetenschap die zich bezighoudt met alle aspecten van het [[zenuwstelsel]]. Het is een relatief jong vakgebied binnen de
De vijf centrale vragen
#''Hoe ontwikkelen de hersenen zich tot hun volwassen staat?''
▲De vijf centrale vragen waar de neurowetenschap naar op zoek is, zijn de volgende volgens [[Eric Kandel]]:
#''Hoe
#''Hoe beïnvloeden verschillende [[synaps|verbindingen]] (synapsen) tussen [[neuron|zenuwcellen]] op het gedrag, de [[zintuiglijke indrukken|zintuiglijke waarneming]]?''
#''Hoe beïnvloeden op hun beurt de ervaringen van een individu de synapsen ?''
#''In
▲#''In wat verschillen de hersenen (en dus ook de verbindingen tussen hersencellen) van mensen met bepaalde aandoeningen met gezonde hersenen?''
== Geschiedenis van de neurowetenschap ==
Regel 14 ⟶ 13:
[[Bestand:CajalCerebellum.jpg|miniatuur|Tekening van zenuwcellen in het [[cerebellum]] van een kip door Ramón y Cajal]]
[[Bestand:1st-eeg.png|miniatuur|De eerste EEG-opname]]
De hersenen
De oude [[Grieken]] hadden verschillende opvattingen over de hersenen. [[Hippokrates van Kos|Hippokrates]] geloofde dat de hersenen de zetel zijn van de intelligentie. [[Aristoteles]] dacht dat de hersenen een koelsysteem waren voor het [[bloed]]. Volgens hem was het [[hart]] de zetel van de intelligentie. Zijn redenering was als volgt: mensen zijn rationeler dan beesten omdat ze een relatief groter brein hebben om hun bloed af te doen koelen.
Tijdens het Romeinse Rijk ontleedde de anatoom [[Galenus]] schapenhersenen. Uit het feit dat de [[kleine hersenen]] compacter zijn dan de [[grote hersenen]] concludeerde hij dat zij de bewegingen van spieren zouden moeten aansturen. De grote hersenen zouden dan de plek zijn waar gevoelens worden verwerkt, omdat ze zacht zijn. Een andere [[hypothese]] van Galenus was dat de hersenen kunnen functioneren door de beweging van vloeistof door de [[ventrikelstelsel|ventrikels]].
Rond het midden van de 17e eeuw werd grote vooruitgang geboekt op het gebied van de [[neuroanatomie]] door de Engelse anatoom [[Thomas Willis]] en de Vlaamse anatoom [[Andreas Vesalius]] en vele
In de 18e eeuw toonde werk van [[Luigi Galvani]] aan dat het elektrisch stimuleren van een bepaalde zenuw van een ontlede kikker beweging tot stand brengt in de aangehechte spier. Galvani's werk heeft in de 19e eeuw geleid tot de ontdekking van [[membraanpotentiaal|membraanpotentialen]] en [[actiepotentiaal|actiepotentialen]].
|