Graf van Rachel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Bestand:TOMB-GATE.JPG|thumb|Ingang van het graf van Rachel]]
[[Bestand:Bethlehem rachel tomb 1880.jpg|250px|thumb|De graftombe in 1880 op een gravure.]]
[[Bestand:PikiWiki Israel 13447 Rachels Tomb.jpg|250px|thumb|De graftombe in 1912.]]
[[Bestand:PikiWiki Israel 10 a6a09e8ec9e8ad5aa2963bd34c4c366b.JPG|250px|thumb|Joodse vrouwen bezoeken de tombe in 1967 nadat deze voor hen weer toegankelijk is geworden na het beëindigen van de [[Jordaanse bezetting van de Westelijke Jordaanoever|Jordaanse bezetting]].]]
Het '''Graf van Rachel''' ([[Hebreeuws]]: קבר רחל, ''Kever Rakhel'') is een religieus bouwwerk in de stad [[Bethlehem]]. Het bouwwerk staat op de locatie waar [[Rachel (aartsmoeder)|Rachel]], de vrouw van [[Jakob (aartsvader)|Jakob]] begraven zou zijn, zoals beschreven in [[Genesis (boek)|Genesis]] 35:16-20.
 
Wanneer er voor het eerst een bouwwerk op de vermoedde locatie van Rachels graf geplaatst werd is niet bekend. In ieder geval stond er al in de [[4e eeuw]] een eenvoudige [[graftombe|tombe]]. Arculf, een christelijke [[bisschop]] en reiziger, beschrijft het monument in de [[7e eeuw]] als een eenvoudige, onversierde tombe in de vorm van een piramide. In de [[12e eeuw]], de locatie is dan in handen van de [[Kruistocht|kruisvaarders]], schrijven verschillende auteurs (waaronder [[Muhammad al-Idrisi]] en [[Benjamin van Tudela]]) dat op de locatie van het graf een tombe met een constructie van 11 of 12 stenen met daarboven een [[Koepel (bouwkunst)|koepel]] staat. Waarschijnlijk is dit bouwwerk geplaatst door kruisvaarders, maar dat is niet zeker. Vanaf de [[13e eeuw]] is de locatie in handen van [[moslim]]s en zij beheren dan het monument. Het bouwwerk wordt verschillende malen gerenoveerd en aangepast en dient als [[bedevaart]]soord voor moslims, christenen en Joden. In de buurt van het monument bevinden zich inmiddels ook een groot aantal graven van moslims die op deze voor hun heilige locatie begraven wilden worden, een gewoonte die tot in de [[19e eeuw]] blijft bestaan.