Opstand van de Drie Leengoederen: verschil tussen versies

In 1671 werd Shang Kexi ziek en en zijn autoriteit over Guandong was daarna feitelijk in handen van zijn zoon Shang Zhixin. In hetzelfde jaar overleed Geng Jimao en werd in Fujian opgevolgd door zijn zoon Geng Jinzhong.

 

[[Bestand:Wenceslas Hollar - The young Viceroy of Canton (State 1).jpg|thumb|300px|Geng Jimao, bij de Nederlanders bekend als de onderkoning van Kanton had in 1662 een ontmoeting met [[Balthasar Bort]]]]

In 1673 boden de drie gouverneurs, waaronder de nog in leven zijnde Shang Kexi hun ontslag aan en verklaarden verder te willen leven in [[Mantsjoerije]]. Dat ontslag werd geaccepteerd onder de voorwaarde dat hun zoons hen niet zouden opvolgen. Kangxi wilde onder geen beding de mogelijkheid scheppen dat er zich in deze drie gebieden nieuwe erfelijke dynastieën zouden ontwikkelen. Het militair bestuur onder een gouverneur in Guandong werd opgeheven en Kangxi beval Shang Kexi zijn legers in Guandong te ontmantelen. Wu Sangui vatte dit op als een oorlogsverklaring aan de zuidelijke provincies. In december 1673 riep Wu Sangui de onafhankelijkheid uit van Yunnan en voerde een aantal offensieven uit in [[Guizhou]] en [[Hunan]]. Tegelijkertijd kwamen ook Shang Zhixin en Geng Jinzhong in hun provincies in opstand. Kangxi liet de in Peking aanwezige zoon van Wu Sangui, een schoonzoon van de vorige keizer Shunzhi, executeren. Geng Jinzhong verklaarde zich in 1874 onafhankelijk en voerde offensieven richting het noorden uit tot in [[Zhejiang]]. Shang Zhixin verklaarde zich ook onafhankelijk, consolideerde zijn machtsbasis in [[Guangzhou|Lanton]] en viel met zijn legers [[Jiangxi]] in. Wu Sangui proclameerde de nieuwe Zhou-dynastie met zichzelf als keizer.