Het element werd in [[1811]] ontdekt door de [[Frankrijk|Franse]] wetenschapper [[Bernard Courtois]]. Hij was de zoon van een [[salpeter]]producent (kaliumnitraat, essentieel bestanddeel van [[buskruit]]). Rond die tijd was Frankrijk verzeild geraakt in meerdere [[oorlog]]en en de vraag naar buskruit was groot. Salpeter werd gewonnen uit [[zeewier]] dat werd gedroogd, verbrand en de as werd vervolgens gewassen met water. Om de salpeter verder te zuiveren werd [[zoutzuur]] toegevoegd. Op een dag schoot Courtois uit met het zuur waarbij een wolk van paarse damp opsteeg. Het viel Courtois op dat de damp neersloeg op koude oppervlakken en daarbij donkere kristallen vormde. Hij vermoedde een onbekend element te hebben ontdekt, maar beschikte niet over voldoende middelen om verder onderzoek te verrichten. Wel gaf Courtois monsters aan enkele vrienden van hem waaronder [[Joseph Louis Gay-Lussac]] en [[André-Marie Ampère]]. Op [[6 december]] [[1813]] maakte Gay-Lussac op een bijeenkomst bekend dat het een nieuw element óf een [[Zuurstof (element)|zuurstofverbinding]] betrof. Ampère had een deel van zijn monster aan [[Humphry Davy]] gegeven die na enkele experimenten opmerkte dat het een nieuw element was dat veel overeenkomsten vertoonde met [[Chloor (element)|chloor]]. Over wie het element voor het eerst ontdekte, konden Gay-Lussac en Davy het niet eens worden, maar beiden gaven toe dat Courtois jodium als eerste isoleerde.
Het was Gay-Lussac die de naam "iode" voorstelde, van het [[Oudgrieks|Griekse]] woord {{lang|grc|ἰοειδής}}<ref>[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aalphabetic+letter%3D*i%3Aentry+group%3D19%3Aentry%3Di%29oeidh%2Fs Liddell–Scott–Jones Greek–English Lexicon] at the [[Perseus Digital Library]]</ref> (''ioeidēs'') voor violet (vanwege de kleur van jodiumdamp).
