Beleg van Wenen (1683): verschil tussen versies

Ondertussen bouwden de Ottomanen een groot leger op in [[Adrianopel]]. Op 1 april 1683 was dit volledig geconcentreerd en begon de opmars, onder commando van Kara Moestafa zelf, richting [[Belgrado]] dat begin mei bereikt werd. Tot die stad werd het leger door Mehmet IV zelf begeleid. De logistieke ondersteuning van deze tocht was zwak en de strijdmacht hield zich in leven door de voedselvoorraden van de plaatselijke bevolking op te eten. Daarbij werden op grote schaal goederen geroofd en mensen tot slaaf gemaakt. In juni verenigde dit Turkse leger zich ten westen van Boeda met de Hongaarse strijdkrachten onder Apafi en de [[Krim-Tataren]] van [[Kan (titel)|chan]] [[Moerad Giray]]. Giray en [[Ibrahim Pasja]], de gouverneur van Boeda, stelden voor eerst de grensvestingen te veroveren, met name Raab ofwel [[Györ]], en de Habsburgse gebieden te plunderen om dan te overwinteren in Hongarije en in het vroege voorjaar van 1684 het beleg van een ondertussen uitgehongerd Wenen te beginnen. Moestafa koos echter voor een korte beslissende actie waarbij de stad door bestorming genomen moest worden.

 

Op 7 juli 1683 verscheen een macht van veertigduizend bereden Krim-Tataren ten oosten van Wenen. De keizer, die ze op een jachtpartij persoonlijk tegenkwam, vluchtte hierop met het hof en zo'n zestigduizend inwoners naar [[Passau (stad)|Passau]]. Het Oostenrijkse veldleger van twintigduizend man onder commando van [[Karel V van Lotharingen]] viel terug op [[Linz]]. In Wenen bleef een klein garnizoen achter onder de stadscommandant graaf [[Ernst Rüdiger von Starhemberg]]. De stad was ondertussen voorzien van voldoende voorraden aan voedsel en munitie. De omwalling voldeed niet aan de hoogste eisen van de toenmalige vestingbouw maar zwakke punten waren versterkt door houten palissades. De voorsteden waren platgebrand om een vrij schootsveld te verkrijgen voor de verdedigers.

[[Bestand:August Querfurt - The Turkish siege of Vienna.jpg|left|thumb|De Ottomaanse troepen voor Wenen]]