Versie van 9 jan 2017 19:00 bewerken Rhadamante (overleg \| bijdragen) 44 bewerkingen k (GR) File renamed: File:DÉdouard Drouyn de Lhuys.jpg → File:Édouard Drouyn de Lhuys.jpg ← Oudere bewerking		Versie van 3 apr 2019 11:33 bewerken ongedaan maken Geschiedschrijver (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 16.296 bewerkingen Nieuwe bijdrage over het Tweede Franse Keizerrijk Nieuwere bewerking →
Regel 1: [[Afbeelding:Édouard Drouyn de Lhuys.jpg\|~~thumb\|right~~miniatuur\|Édouard Drouyn de Lhuys, door [[Auguste Lemoine]].]] '''Édouard Drouyn de Lhuys''' ([[Parijs]], [[19 november]] [[1805]] - aldaar, [[1 maart]] [[1881]]) was een [[Frankrijk\|Frans]] [[diplomatie\|diplomaat]] en politicus. == Biografie == === Achtergrond, opleiding en vroege carrière === Édouard Drouyn de Lhuys stamde uit een [[adel (klasse)\|adel]]lijke familie. Hij bezocht het ''[[Lycée Louis-le-Grand]]'' in [[Parijs]] en [[opleiding\|studeerde]] vervolgens [[rechten]] (1825-1830) en begon aan een [[diplomatie]]ke carrière. In 1830 werd hij [[Diplomaat\|gezant]]schapsattaché in [[Madrid (stad)\|Madrid]] en van 1833 tot 1836 was hij [[ambassade]]secretaris in [[Den Haag]]. Daarna was hij tot 1840 [[ambassadeur]] in Madrid. Na zijn terugkeer in [[Frankrijk]] werd hij door [[Lijst van premiers van Frankrijk\|premier]] [[Adolphe Thiers]] tot directeur van de Directie Handelsaangelegenheden van het [[ministerie van Buitenlandse Zaken (Frankrijk)\|ministerie van Buitenlandse Zaken]] benoemd. In 1842 werd hij in de [[Kamer van Afgevaardigden (Frankrijk)\|Kamer van Afgevaardigden]] ''(Chambre des Députés)'' gekozen. Édouard Drouyn de Lhuys voerde als ~~kamerlid~~Kamerlid felle oppositie tegen premier [[François Guizot\|Guizot]] en diens [[kabinet-Guizot\|kabinet]]. Hij verloor wegens zijn oppositie tegen de regering zijn staatsambt. Hierna sloot hij zich aan bij de [[Reformbanketten\|Reformbeweging]], die bijdroeg aan de val van de [[Julimonarchie]] in februari 1848. Édouard Drouyn de Lhuys werd in 1848 in de [[Wetgevende Vergadering\|Nationale Grondwetgevende Vergadering]] ''(~~Assembléé~~Assemblée Nationale Constituante)'' gekozen. In mei 1848 werd hij gekozen tot voorzitter van de commissie ~~buitenlandse~~Buitenlandse ~~zaken~~Zaken. In 1849 volgde zijn verkiezing in de [[Wetgevende Vergadering\|Nationale Wetgevende Vergadering]] ''(Assemblée Nationale Législative)''. === Minister van Buitenlandse Zaken === Na de [[Franse presidentsverkiezingen 1848\|verkiezing]] van [[Napoleon III\|Lodewijk Napoleon Bonaparte]] tot [[Lijst van presidenten van Frankrijk\|president]], werd Drouyn op 20 december 1848 benoemd tot [[Lijst van ministers van Buitenlandse Zaken van Frankrijk\|minister van Buitenlandse Zaken]] in het [[kabinet-Barrot]]. In juni 1849 werd hij benoemd tot buitengewoon gezant in [[Londen]]. Van 10 tot 24 januari 1850 was hij opnieuw minister van Buitenlandse Zaken in het [[kabinet-d'Hautpoul]]. Nadien was hij nauw betrokken bij de voorbereiding van de [[Staatsgreep in Frankrijk (1851)\|staatsgreep van 2 december 1851]]. Na de geslaagde staatsgreep werd Drouyn door president Lodewijk Napoleon Bonaparte -, die enige tijd later als [[keizer]] [[Napoleon III]] de troon besteeg -, benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken (in de [[regering-Bonaparte III]] op 28 juli 1852). In april 1855 was hij de voornaamste Franse onderhandelaar tijdens de besprekingen ([[Congres van Wenen]]) die een einde moesten maken aan de [[Krimoorlog]]. Hij bereikte een voorlopige overeenkomst met de [[Verenigd Koninkrijk\|Britten]] en de [[Oostenrijk]]ers, maar toen de keizer de overeenkomst verwierp, nam Drouyn ontslag (7 mei 1855). Na het ontslag van [[Édouard Thouvenel]], werd Drouyn op 15 oktober 1862 voor de vierde, en laatste keer, minister van Buitenlandse Zaken. Hij ijverde vervolgens naar goede betrekkingen met [[Italië]] (ofschoon hij persoonlijk sympathieën had voor de [[Kerkelijke Staat]]) en streefde hij naar een alliantie met [[Oostenrijk]], vooral bedoeld om [[Pruisen]], dat naar [[Duitsland\|Duitse]] eenheid streefde, een halt toe te roepen. Toen Napoleon III in 1866 besloot - na overleg met [[Otto von Bismarck]] - om niet aan de zijde van Oostenrijk tegen Pruisen te strijden tijdens de [[Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog]], trad Drouyn als minister af (1 september 1866). Hij bleef niettemin een invloedrijk persoon. Regel 24 ⟶ 25: [[Kabinet-Barrot]] [[Kabinet-d'Haupoul]] * [[Regering-Bonaparte III]] *[[Lijst van ministers van Binnenlandse Zaken van Frankrijk]] {{DEFAULTSORT:Drouyn, E}}

Édouard Drouyn de Lhuys: verschil tussen versies