Theo van Els: verschil tussen versies

}}'''Theodorus (Theo) Johannes Maria van Els''' ([[Wanssum]], [[14 mei]] [[1936]] – [[Nijmegen]], [[4 augustus]] [[2015]]) was een [[Nederland]]se hoogleraar en [[Rector magnificus]]  van de  [[Radboud Universiteit Nijmegen]]  tussen 1994 en 2000. Hij was professor in de  [[Toegepaste taalkunde (wetenschap)|toegepaste taalkunde]].

Van Els werd geboren in 1936 in [[Wanssum]]  als zoon van [[Piet van Els]] en studeerde af in de Engelse taal en letterkunde aan de  Radboud Universiteit Nijmegen in 1961. Daarna was hij leraar om in 1965 te gaan werken bij het toen net opgerichte talenlaboratorium; van dat laatste werd hij in 1967 adjunct-directeur, in 1971 directeur. In 1972 promoveerde hij cum laude aan deze universiteit met een dissertatie over een manuscript uit de 8e eeuw over Oud-Engelse namen: ''The Kassel manuscript of Bede's 'Historia ecclesiastica gentis Anglorum' and its Old English material''.

Van Els heeft veel betekend voor de toegepaste taalkunde: de studie van de taalverwerving en van het onderwijs in moderne vreemde talen. Hij schreef mede een veelgebruikt handboek.  In 1979 werd hij lector en twee jaar later hoogleraar toegepaste taalkunde; hij begeleidde meer dan tien promoties. Onder zijn rectoraat vierde hij in aanwezigheid van koningin Beatrix het 75-jarig bestaan van de universiteit. Na zijn emeritaat in 2000 was hij onder meer tien jaar voorzitter van de Nijmeegse Stichting voor Kamermuziek; toen hij dat voorzitterschap in 2010 neerlegde werd hij door de gemeente Nijmegen onderscheiden met de Zilveren Waalbrugspeld.