Nivellering (financieel): verschil tussen versies

Nivellering van bruto inkomens (en als gevolg daarvan van netto inkomens) kan bijvoorbeeld binnen een bedrijf doordat de werkgever bij lagere inkomens een relatief hoge loonsverhoging toekent (bijvoorbeeld doordat iedereen een vast bedrag erbij krijgt).

Het bekendste is de [[Progressieve inkomstenbelasting|progressieve belasting]], waarbij het belastingpercentage gekoppeld is aan het inkomen of het vermogen van de belastingplichtige. Hoe meer men verdient/heeft, hoe hoger het percentage van het inkomen / vermogen dat men moet afdragen. Het toptarief in Nederland bedraagt momenteel{{wanneer?||2019|03|28}} 52%, maar was vroeger 72%. Ook inkomensoverdrachten zoals de bijstandsregeling en de voormalige [[Zalmsnip]], feitelijk een vorm van negatieve belasting, werken nivellerend. Een ander voorbeeld is het inkomensafhankelijk maken van de kinderbijslag, waarbij mensen met een hoger inkomen minder ontvangen. In aanloop naar de kabinetsformatie in 2012 is er veel te doen geweest over het inkomensafhankelijk maken van de zorgpremie (IAP), waarbij mensen met een hoger inkomen meer premie zouden gaan betalen. Nadat hierover veel commotie was ontstaan, heeft men in plaats hiervan gekozen voor een gedeeltelijke afbouw van de [[algemene heffingskorting]] (wat nivellerend is), en naast de opbouw van de [[arbeidskorting]] bij lage arbeidsinkomsten (denivellerend, stimuleert het werken) een verdergaande afbouw hiervan bij hogere inkomens (nivellerend).