Het harde [[kapitalisme]] uit de tijd van Marx werd nog gekenmerkt door een grote mate van ''[[laisser-faire]]''. Vanaf het einde van de negentiende eeuw zagen overheden zich echter genoodzaakt om in toenemende mate in te grijpen, vaak tegen wil en dank. Zo probeerde [[Otto von Bismarck|Bismarck]] met de instelling van [[Sociale zekerheid|sociale verzekeringen]] de socialisten de wind uit de zeilen te nemen. Hiermee verdwenen de scherpste randen van de klassentegenstellingen. Tegelijkertijd werd onderwijs voor steeds meer mensen bereikbaar. Vooral vlak na de [[Tweede Wereldoorlog]] was er steeds meer sprake van een [[verzorgingsstaat]] in westerse landen waar het idee begon te leven dat verschillen meer en meer zouden verdwijnen en dat een [[open samenleving]] binnen handbereik was.
Klasseverschillen bleken echter niet zomaar te verdwijnen. Dit komt niet alleen tot uiting in economische of statusgerelateerde zaken, maar ook in [[sociaal-economische gezondheidsverschillen]]. Als reactie daarop werden nieuwe modellen ontwikkeld.
