Mithra (god): verschil tussen versies

Met de uitbreiding van het [[Perzische Rijk]] in de [[5e eeuw v.Chr.]] werd ook de [[Cultus (verering)|cultus]] van Mithra verbreid tot in [[Anatolië]]. Verering vond plaats in [[grot]]ten. Zelfs als het niet mogelijk was door de bouw van de streek, trok men gebouwen op uit de grond die leken op grotten. Dit alles heeft te maken met de inhoud van de cultus en één van zijn belangrijktste beelden.

Via [[Cilicië]], een Anatolische regio, raakte de verering van Mithra bekend bij [[Grieken]] en [[Romeinen (volk)|Romeinen]] in de [[2e eeuw v.Chr.|2e]] en [[1e eeuw v.Chr.]] Zijn naam werd gehelleniseerd tot ''Mithras''. In navolging van de [[Mithridatische oorlogen]] raakte de cultus bekend en verspreid in [[Rome (stad)|Rome]]. Het mithraïsme onderging een paar inhoudelijke veranderingen. Zo ontstond er een mysteriecultus die vooral in de eeuwen na Christus populair werd. De cultische rituelen en verschillende vormen van inwijding vonden plaats in grotten of in onderaardse tempels, [[Mithraeum|mithraea]]. Uiteindelijk raakte dit [[mithraïsme]] echter verdrongen door het christendom, waarmee het overeenkomsten vertoont.

In Tienen, (België) werd er in 1998 een opgraving gedaan waarbij er een deel van een Mithraeum werd ontdekt. Naast het Mithraeum vond men ook benodigdheden die typisch zijn voor deze mysteriecultus. De meest concrete archeologische ontdekking was toch een naamplaatje waar in de inscriptie Mithras zeer expliciet vermeld was.

* Walter Burkert,  ''Ancient Mystery Cults'', Harvard University Press (1987).

* Antonía Tripolitis,  ''Religions of the Hellenistic-Roman Age'', Wm. B. Eerdmans Publishing Company (2001).

* Bremmer,  ''Initiation into the Mysteries of the Ancient World'', De Gruyter (2014).