Justus Lipsius: verschil tussen versies

== Terug naar het Zuiden ==

Maar het koude, mistige klimaat van het noorden ondermijnt langzaam de zwakke gezondheid van de geleerde professor. Religieus geïnspireerde woordenwisselingen met collegae naar aanleiding van een van zijn publicaties, maar ook heimwee brengen hem op de gedachte weer naar zijn geboortestreek te verhuizen. Ondanks het tegenadvies van zijn Leidse vrienden vertrekt hij toch. Om aan het waakzame oog van de [[Inquisitie]] te ontsnappen reist hij wel langs een omweg via Duitsland terug naar het Zuiden. Hier is hij ook met [[Pasen]] 1591. Duitse jezuïeten, oude bekenden van Lipsius, "verzoenen" hem dan weer met de Rooms-Katholieke Kerk. Het is onduidelijk wat de motivaties van Lipsius zijn: er wordt gezegd dat hij innerlijk nooit het calvinisme omarmd heeft{{Bron?|Wie zegt dit?|2018|03|26}}, maar ook dat hij wellicht onder schaamte voor zijn vroegere vermeend losbandig jeugdig leven, een uitweg zocht{{Bron?|Wie zegt dit?|2018|03|26}}. Ten prooi gevallen aan een zware depressie volgt hij eerst nog een gezondheidskuur te [[Spa (België)|Spa]]. Zijn naaste familieleden zijn gedecimeerd: zijn enige zuster Maria overleed in 1583 en haar man Cornelius Back werd in 1587 door struikrovers in het [[Zoniënwoud]] overvallen en vermoord; hun zoon Jan-Baptist Back nam dienst bij de Brusselse militie, tegen Lipsius' wil, en kwam gewelddadig om het leven tijdens de militaire dienst. Enkel zijn nichtje Françoise Back is nog in leven: zij zal trouwen in april [[1592]], kort voor Lipsius' terugkeer in de Nederlanden.

== Docent te Leuven ==

Door voorspraak van de jezuïeten en enkele hoogwaardigheidsbekleders mag hij opnieuw een leerstoel te Leuven bezetten. Zijn "trouwe honden" zullen hem steeds vergezellen, ook tijdens de colleges. Als professor houdt hij er een ongewone, haast modern ogende, onderwijsmethode op na: hij draagt zijn studenten op een ''florilegium'' of ''[[rapiarium]]'', een soort [[databank]] aan te leggen met illustere gedachten en zinswendingen die hun tijdens de lectuur van de klassieken zijn opgevallen, om ze later nog te kunnen gebruiken. Ook de persoonlijke begeleiding van zijn leerlingen neemt hij ter harte: hij ontfermt zich telkens over een groepje van een zevental studenten die bij hem inwoonden, voornamelijk in de periode tussen 1595 tot 1601. Het betreft hier vooral zonen van invloedrijke vrienden die Lipsius nadrukkelijk om deze gunst hadden verzocht. Ook Jean Richardot, voorzitter van de [[Geheime Raad]], liet zijn zonen Guillaume en Antoine bij hem studeren onder begeleiding van hun privéleraar [[Philip Rubens]], de broer van de schilder [[Peter Paul Rubens]].