Fedasil: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ALDO CP (overleg | bijdragen)
Kopie van : https://www.fedasil.be/nl/over-fedasil (copyrighted)
Label: Ongedaan maken
k Robot: vervangen Unicode-controleteken NBSP (help mee)
Regel 1:
'''Fedasil'''  (''Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers'') is een  Belgische instelling die verantwoordelijk is voor de opvang van  [[Asielzoeker|asielzoekers]]. Daarnaast is de organisatie ook verantwoordelijk voor de observatie en oriëntatie van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen (NBMV’s). De opvang voor asielzoekers wordt voorzien in collectieve opvangcentra of individuele opvangplaatsen.
 
Fedasil staat onder de  [[Voogdijminister|voogdij]]  van de [[Staatssecretaris (België)|Staatssecretaris]]  voor Asiel, Immigratie en Maatschappelijke Integratie, [[Theo Francken]]. Op basis van de Opvangwet van 12 januari 2007 voorziet het agentschap materiële hulp: onderdak, eten, kledij, medische, sociale en psychologische begeleiding en toegang tot juridische bijstand en bepaalde diensten (tolken, opleidingen).
 
Voor wie tijdens of na een asielprocedure wil terugkeren naar het land van herkomst, voorziet Fedasil een programma rond vrijwillige terugkeer. Fedasil is daarnaast ook bevoegd voor hervestiging.
 
Fedasil wordt geleid door  Jean-Pierre Luxen, directeur-generaal van het agentschap. In 2016 werd Fedasil uitgeroepen tot federale overheidsorganisatie van het jaar.
 
== Missie en visie ==
Regel 11:
 
== Geschiedenis ==
Voor  1986 was er in België geen structurele opvang voor asielzoekers. De federale overheid stelde de OCMW’s hiervoor verantwoordelijk en betaalde de hulpverlening. In 1986 kende België een forse groei in het aantal asielaanvragen, onder meer door de conflicten in Oost-Europa, Irak en Iran, Ethiopië en Eritrea, die grote vluchtelingenstromen veroorzaakten. De federale overheid besliste daarom om collectieve opvangplaatsen in te richten. Als eerste opende in november 1986 het Klein Kasteeltje, een voormalige militaire kazerne in Brussel.
 
Eind 1992 kon het Klein Kasteeltje de instroom van vluchtelingen niet meer aan. In 1993 kwamen er in totaal bijna 27.000 asielzoekers aan in België. Hierdoor besliste de federale overheid om meerdere centra over heel België te openen. Door de jaren heen heeft Fedasil zijn opvangcapaciteit dan wel moeten afbouwen of vergroten, afhankelijk van het aantal asielzoekers op Belgisch grondgebied. In de jaren 1999 en 2000 kende België bijvoorbeeld een grote stijging in het aantal asielaanvragen. Het jaar 2000, waarin de eenmalige regularisatiecampagne plaatsvond, brak met 42.691 aanvragen alle records.
Regel 20:
 
== Schaal ==
Midden 2016 werken er meer dan 1.500 werknemers bij Fedasil, verdeeld over een twintigtal opvangcentra, de hoofdzetel, de dienst Dispatching en de regionale kantoren. Fedasil heeft twee opvangregio’s (Noord en Zuid) die de verschillende opvangstructuren en verschillende partners (lokale opvanginitiatieven, Rode Kruis, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, privépartners enz.). 
 
== Opvang ==
Regel 27:
Bijzondere aandacht gaat naar de kwetsbare doelgroepen, zoals niet-begeleide minderjarige vreemdelingen, alleenstaande ouders, personen met een handicap, ouderen, zwangere vrouwen, slachtoffers van mensenhandel, foltering of andere vormen van geweld. Deze asielzoekers worden wanneer mogelijk doorverwezen naar een opvangstructuur of instelling waar begeleiding op maat is voorzien.
 
In het opvangcentrum wonen heel wat nationaliteiten, leeftijden en religies samen. Alle opvangplaatsen zijn neutraal, wat betekent dat ieders levensbeschouwelijke en religieuze overtuigingen gerespecteerd worden. Voor gezinnen zijn er specifieke verblijfsplaatsen voorzien. Asielzoekers hebben recht op sociale begeleiding. Bij aankomst wordt een sociaal werker aangeduid die de mensen bijstaat tijdens hun verblijf in het centrum en tijdens de asielprocedure. In het opvangcentrum kunnen asielzoekers ook beroep doen op tolken, psychologische en medische begeleiding. 
 
== Europa ==