Het '''[[christendom in China]] na 1950''' werd in de periode tot globaal 1965 steeds minder zichtbaar in het land. De institutionele structuren van zowel het [[protestantisme]] als het [[rooms-katholicisme]] werden onder controle van de staat en de communistische partij gebracht. Vrijwel alle buitenlandse zendelingen en missionarissen hadden in 1953 het land verlaten.
In de periode van de [[Culturele Revolutie]] (1966 – -1975) was iedere publieke uitoefening van religieuze activiteiten onmogelijk. Na 1978 werden religieuze activiteiten weer mogelijk. De belangrijkste ontwikkeling sindsdien is die van de enorme groei van de huisgemeenten of thuiskerken. Dit zijn zowel katholieke als protestantse gemeenschappen die weigeren zich aan te sluiten bij de door de staat erkende en gecontroleerde formele structuren. In absolute aantallen is vooral de protestantse beweging in aantal gelovigen zeer sterk toegenomen. Aan het begin van deze periode waren omstreeks 900.000 protestanten in China aanwezig. De aantallen aan het begin van het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden geraamd tussen de 25.000.000 en 40.000.000 gelovigen.
