Mandaeërs: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
Zij woonden voornamelijk in het grensgebied van [[Iran]] en [[Irak]]. Na de [[Irakoorlog|Tweede Golfoorlog]] en de daarop volgende Iraakse burgeroorlog alsook drooglegging van de Iraakse moerassen is het aantal mandaeërs in Irak sterk teruggelopen.<ref>[https://web.archive.org/web/20140529195027/http://www.parliament.nsw.gov.au/prod/parlment/hansart.nsf/V3Key/LA20080603013 Mandaean Community], website Parlement van [[Nieuw-Zuid-Wales|New South Wales]], 3 juni 2008</ref><ref>[http://news.smh.com.au/national/detention-traumatises-refugees-report-20081205-6rro.html Detention traumatises refugees: report], The Sydney Morning Herald, 4 december 2008</ref><ref>[https://web.archive.org/web/20120611065716/http://www.gfbv.de/inhaltsDok.php?id=694 Mandaeans in Iraq], website [[Gesellschaft für bedrohte Völker]], maart 2006</ref><ref>[http://www.uscirf.gov/sites/default/files/resources/Annual%20Report%20of%20USCIRF%202012(2).pdf U.S. Commission on International Religious Freedom (USCIRF) Annual Report 2012]</ref> In Irak waren de mandaeërs traditioneel onderdeel van de [[Moerasarabieren]]. Enkele duizenden mandaeërs zijn naar Iran gevlucht. Het totale aantal mandaeërs werd in 2006 op ongeveer 40.000 geraamd. Een groot deel woont in ballingschap in Europa, de Verenigde Staten, Canada en Australië.
Na de islamitische verovering van [[Mesopotamie]] in het midden van de zevende eeuw werden zij door de moslims geïdentificeerd als de sabiërs die ook in de [[Koran]] worden genoemd. '' Voorzeker, de gelovigen, de joden, de christenen en de sabiërs wie onder hen ook in Allah en de Laatste Dag geloven en goede daden verrichten, zullen hun beloning bij de Heer ontvangen en er zal geen vrees over hen komen... '' . De oorspronkelijke betekenis van het woord sabiërs moet ''dopers'' of ''zij die dopen'' geweest zijn. Zij werden beschouwd als [[mensen van het boek]] en om die reden getolereerd. Portugese missionarissen uit de zeventiende eeuw interpreteerden de vele dooprituelen van de mandaeërs en hun respect voor Johannes de Doper onjuist. Zij gingen ervan uit, dat Johannes in het gebied gepredikt en geëvangeliseerd had. Het gevolg was, dat tot in de negentiende eeuw de mandaeërs in de Europese literatuur, analoog aan de [[Thomaschristenen]], beschreven werden als [[Johanneschristenen]].
De religie van het [[mandeïsme]] kenmerkt zich door een strikt [[dualisme]]. Er is een Wereld van het Licht en een Wereld der Duisternis.De vijandige relaties tussen Licht en Duisternis, goed en kwaad leiden tot de schepping van de wereld door de demiurg Ptahil met hulp van andere demonische krachten, met name die van de planeten. Dezelfde wezen creëren ook [[Adam]], maar de Wereld van het Licht weet hieraan een bezielende substantie toe te voegen. Dat is in wezen de ziel, de goddelijke kern in de mens, die gered dient te worden door lichtwezens. De redding van de ziel is de belangrijkste zorg van het mandeïsme.
| |||