Tachtigjarige Oorlog: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Visuele tekstverwerker Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Visuele tekstverwerker Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
Regel 42:
De harde aanpak van protestanten, de toenemende centralisatie, bureaucratisering en de economische achteruitgang onder delen van de bevolking zorgden voor toenemende onvrede in de Zeventien Provinciën.
Door de economische malaise in de tweede helft van de zestiende eeuw en de afkeer tegen het katholicisme nam aanvankelijk vooral in het zuiden de populariteit van het [[calvinisme]] toe, een protestantse stroming die was overgewaaid uit Frankrijk. Filips II reageerde door het nog harder laten aanpakken van deze '[[ketter]]s'. In 1559 vertrok hij voorgoed naar Spanje en benoemde zijn halfzus [[Margaretha van Parma]] tot [[landvoogd]]es van de Nederlanden.
De landvoogdes liet zich adviseren door een paar vertrouwelingen, waaronder kardinaal [[Antoine Perrenot de Granvelle|Granvelle]]. De normaal zo invloedrijke hoge edelen uit de [[Raad van State (historisch)|Raad van State]], zoals [[Willem van Oranje|Oranje]] en [[Lamoraal van Egmont|Egmont]], zagen hun macht ingeperkt worden. Zij waren ontevreden over het gevoerde beleid van toenemende centralisatie en tegen de strenge aanpak van protestanten, omdat die veel onrust veroorzaakte in de gewesten. Granvelle werd verantwoordelijk gehouden voor dit beleid en in 1561 [[Liga tegen Granvelle|verenigden de hoge edelen zich]] om de kardinaal weg te krijgen – wat in 1564 ook lukte. Nu zij de invloed weer terug dachten te hebben, wilden zij zich inzetten voor een ander beleid. Egmont vertrok naar Spanje om de wensen mondeling toe te lichten, maar Filips wilde niet van de genomen besluiten afwijken.
| |||