Carlo Maria Martini: verschil tussen versies

| onderschrift = Carlo Maria Martini in 2010

| naam = Carlo Maria Martini

| functie2 = [[Aartsbisschop]] van [[Aartsbisdomaartsbisdom Milaan|Milaan]]

| eerderefuncties =

| laterefuncties =

| extraportaal =

'''Carlo Maria kardinaal Martini''' '''[[jezuïeten|S.J.]]''' ([[Turijn (stad)|Turijn]], [[15 februari]] [[1927]] – [[Gallarate]], [[31 augustus]] [[2012]]) was een [[Italië|Italiaans]] [[geestelijke]] en [[Jezuïetenjezuïeten|jezuïet]] en een [[Kardinaalkardinaal (geestelijke)|kardinaal]] van de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. Hij koesterde binnen de katholiekeKatholieke kerkKerk tamelijk [[progressivisme|progressieve]] opvattingen over [[moraal]] en [[seksualiteit]], en de rol van de vrouw in de kerkKerk.

Hij trad in 1944 toe tot de orde der jezuïeten. In 1952 werd hij tot [[priester (hoofdbetekenis)|priester]] [[wijding|gewijd]]. In 1958 promoveerde hij [[cum laude|summa cum laude]] tot [[doctor]] in de fundamentele [[theologie]] aan de [[Pauselijke Universiteit Gregoriana]] in [[Rome (stad)|Rome]] met een proefschrift over de [[verrijzenis]]verhalen. Na enkele jaren gedoceerd te hebben aan de theologische faculteit van [[Chieri]] keerde hij terug naar Rome, waar hij nog een [[doctoraat]] in de [[exegese]] behaalde, eveneens met de hoogste lof, aan het [[Pauselijk Bijbelinstituut|Pontificaal Bijbelinstituut]] met een proefschrift over het [[evangelie van Lucas]]. Vervolgens werd hij [[hoogleraar]] [[Bijbel (christendom)|Bijbel]]-[[exegese]] aan ditzelfde PontificalePontificaal Bijbelinstituut. In 1969 werd hij [[rector (school)|rector]] van hetzelfdedezelfde instituutinstelling. In 1978 benoemde [[paus Paulus VI]] hem tot [[rector magnificus|hoofdrector]] van de [[Pauselijke Universiteit Gregoriana|Gregoriaanse Universiteit]].

In 1979 werd Martini door [[paus Johannes Paulus II]] benoemd tot [[aartsbisschop]] van [[aartsbisdom Milaan|Milaan]] (met [[São Paulo (stad)|São Paulo]] wat betreft het aantal Rooms-katholieken het grootste bisdom van de wereldkerk<ref>http://www.catholic-hierarchy.org</ref>), hetgeen hij tot zijn [[emeritaat]] in 2002 zou blijven. Als [[wapenspreuk]] koos hij ''Pro veritate adversa diligere'' (= ''Voor de waarheid moet je de tegenargumenten liefhebben'').

Martini werd tijdens het [[Lijstlijst van kardinalen gecreëerd door paus Johannes Paulus II#Consistorie van 2 februari 1983|consistorie van 2 februari 1983]] kardinaal gecreëerd. Hij kreeg de rang van [[kardinaal-priester]]. Zijn [[titelkerk]] werd de ''[[Basiliek van Santa Cecilia in Trastevere|Santa Cecilia]]''. Hij gold in de [[Perspers (media)|media]] steevast als [[papabile]]: een mogelijke kandidaat om Johannes Paulus II op te volgen. Maar na de dood van laatstgenoemde, bij het [[Conclaaf van 2005]], was hij inmiddels te oud en bovendien ook te ziek (hij had onder andere [[ziekte van Parkinson|Parkinson]]) voor deze hoogste post.

== Standpunten ==

Martini was van mening dat de [[encycliek]] ''[[Humanae Vitae]]'' verheldering behoefde en dat condooms[[condoom]]s zijn toegestaan ter preventie van [[aids]]. Hij zei hierover:

Over "Humanae Vitae" zei Martini:

Verder zei hij dat paus [[Paulus VI]] nooit een absoluut condoomverbod had gewild en dat hij de praktische uitwerking van ''Humanae Vitae'' een zaak vond voor moraaltheologen. Hij schreef hierover:

:''Ik kende Paulus VI goed. Met de encycliek wilde hij zijn zorg voor het menselijk leven tot uitdrukking brengen. Hij verduidelijkte zijn intentie tegenover enkele vrienden, waarbij hij een vergelijking gebruikte: "Hoewel men niet mag liegen, is het soms onmogelijk om het niet te doen; Het kan noodzakelijk zijn om de waarheid te verbergen, of het kan onvermijdelijk zijn om een leugen te vertellen. Het is aan de [[moralisme|moralisten]] om uit te leggen waar de zonde begint, vooral in die gevallen, waar er een hogere plicht is dan het doorgeven van leven".''<ref name=chiesa>{{en}}[http://chiesa.espresso.repubblica.it/articolo/209045?eng=y Chiesa News - Cardinal Martini's Jesus Would Never Have Written "Humanae Vitae", 3 november 2008 - bespreking van Carlo Maria Martini, Georg Sporschill, "Conversazioni notturne a Gerusalemme. Sul rischio della fede", Mondadori, Milano, 2008, pp. 128]</ref>

Over Johannes Paulus II schreef kardinaal Martini dat deze “de weg van een rigoureuze toepassing” van de verboden van de encycliek volgde. “Het schijnt dat hij zelfs heeft overwogen te verklaren dat de encycliek het voorrecht van de pauselijke onfeilbaarheid genoot.” Ook van Benedictus XVI verwachtverwachtte hij geen koerswijziging. “Waarschijnlijk zal de paus de encycliek niet intrekken. Mogelijk schrijft hij zelfs een nieuwe die er de voortzetting van is.” Beter zou het zijn als de Kerk "de eigen fouten en de beperktheid van eigen inzichten uit het verleden toegeeft". De KerkZe zou hiermee aan geloofwaardigheid winnen, volgens Martini.<ref name=chiesa />

===Gescheiden Over gescheiden en hertrouwde katholieken ===

In het interviewboek ''Conversazioni‘Conversazioni notturne a Gerusalemme''Gerusalemme’ ('Nachtelijke= ‘Nachtelijke gesprekken in Jeruzalem'Jeruzalem’) uit 2008 sprak kardinaal Martini zich uit voor een meer pastorale benadering van gescheiden en hertrouwde katholieken en uitte hij de mening dat de Kerk te veel heeft gesproken over [[seksualiteit]]. "Veel mensen hebben de Kerk verlaten", zegt hij, "en de Kerk heeft de mensen verlaten". In het interviewboek ''Siamo‘Siamo tutti nella stessa barca''barca’ (= ‘We zitten allemaal in dezelfdehetzelfde boot’schuitje’) somde hij de uitdagingen op die voor de Kerk het meest urgent zijn:

:''Vooreerst de houding van de Kerk tegenover de gescheiden er hertrouwde katholieken, vervolgens de manier waarop bisschoppen worden gekozen, het [[celibaat]] van de priester, de rol van de leken in de kerk en de verhouding tussen de kerkelijke [[hiërarchie]] en de [[politiek]].''

Martini was een voorstander van stabiele relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht, hoewel hij de katholieke leer bevestigtbevestigde die een familie van man en vrouw als ideaal ziet. In het boek ‘Credere e conoscere’ (=Geloven ‘Geloven en kennenkennen’) zegtzei hij hierover:

:''Ik geloof dat je het gezin moet verdedigen, want het is de meest stabiele en permanente relatie om kinderen in groot te brengen. Maar het is niet slecht dat, in plaats van wisselende seksuele contacten met andere mannen of vrouwen, een relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht een zekere [[evenwicht|stabiliteit]] kan hebben. Daarom kan de staat er een voorstander van zijn. Ik deel de houding niet van diegenen in de Kerk die zich opwinden over de burgerlijke erkenning van dergelijke relaties. Als sommige [[homoseksualiteit|homo's]] streven naar een partnerschap om stabiliteit te geven aan hun relatie, waarom zouden we dat niet willen? Ik denk dat een homoseksueel paar als zodanig niet gelijkgesteld kan worden met het huwelijk. Aan de andere kant denk ik dat het huwelijk moet worden verdedigd , omdat zedit zijnis gebaseerd op waarden die veel sterker zijn. De Katholieke Kerk bevordert partnerschappen die gunstig zijn voor de voortzetting van de menselijke soort en de stabiliteit, en toch is het niet juist om andere relatievormen te discrimeren[[discriminatie|discrimineren]].''

Martini heeft meer dan 1000 wetenschappelijke werken en artikelen op zijn naam staan en schreef samen met de Italiaanse [[wetenschapper]] en [[auteur|schrijver]] [[Umberto Eco]] in 2001 het boek: ''Geloven‘Geloven of niet geloven: een confrontatie''confrontatie’. Hij schreef eveneens een gerenommeerd boek over de [[Geestelijke Oefeningen]], dat een hernieuwde stijl gaf aan het [[Ignatius van Loyola|ignatiaanse]] model. Ook wist hij de traditie van de [[lectio divina]], in een modern jasje, bij jongeren aan te brengen. Hij stond bovendien aan de wieg van het [[SamuëlprojectSamuel (profeet)|Samuel]]project in Italië.