Waterford (stad): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ARVER (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 77.160.197.125 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Peter b
Regel 35:
Vanaf het jaar 795 waren de Vikingen de kust van Ierland aan het plunderen, en al snel bleven zij ook in Ierland overwinteren, in havens die zij ''Longphorts'' noemden. Zo'n longphort werd in 853 bij het huidige Waterford gesticht. Rond 902 werden alle longphorts verlaten doordat de Vikingen door de Ieren werden verjaagd. Volgens de Ierse annalen kwamen de Vikingen rond 914 terug, en stichtten Ierland's eerste stad, Waterford.
 
In 1137 slaagde de koning van [[Leinster (provincie)|Leinster]], [[Diarmaid MacMurchada]], er niet in om Waterford in te nemen. Hij probeerde de grote steden in zijn macht te krijgen om zo zijn claim op de troon van de [[Hoge Koning van Ierland]] kracht bij de zetten. In 1170 ging hij samenwerken met [[Richard deClare]], ook wel ''Strongbow'' genoemd, en samen vielen ze Waterford aan en namen de stad in. Dit was de introductie van de Noormannen in Ierland. In 1171 werd koning [[Hendrik II van Engeland]] de eerste Engelse koning die een Ierse stad bezocht door met een grote vloot bij de stad aan te meren. Hij wilde er op deze manier voor zorgen dat Ierland een Engelse [[kolonie (staatkundig)|kolonie]] werd, en niet een rivaliserend land. Waterford en [[Dublin]] werden ''Koninklijke Steden'' verklaard, en behoorden aan de koning (en niet aan Strongbow). Dublin werd tevens de hoofdstad van het land genoemd.
 
Tijdens de [[Middeleeuwen]] was Waterford Ierland's tweede stad na Dublin. Waterford's perkamenten boek (1361-1649) representeert het eerste gebruik van de Engelse taal in Ierland voor officiële doeleinden. In de 15e eeuw wist Waterford twee troonopvolgers van zich af te slaan, [[Lambert Simnel]] en [[Perkin Warbeck]]. Als gevolg hiervan gaf koning [[Hendrik VII van Engeland|Hendrik VII]] de stad zijn motto: ''Urbs Intacta Manet Waterfordia (Waterford blijft de onverslagen stad)''.