Neoclassicistische architectuur: verschil tussen versies

De Fransman [[Ange-Jacques Gabriel]] was met zijn ontwerpen voor de [[Place de la Concorde]] en de [[École Militaire]] in [[Parijs]], en de [[Koninklijke Opera (Versailles)|Koninklijke Opera]] en het [[Klein Trianon|Petit Trianon]] in [[Versailles]] een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de [[Lodewijk XVI-stijl]] in Frankrijk en was daarmee tevens een wegbereider van het neoclassicisme. Ook het werk van de 18e-eeuwse architectuurtheoretici [[Étienne-Louis Boullée]] en [[Claude-Nicolas Ledoux]] wordt gezien als belangrijk voor de ontwikkeling van het neoclassicisme in Europa. Van de eerste zijn maar heel weinig ontwerpen gerealiseerd; de laatste beoogde met zijn [[Koninklijke zoutziederij van Arc-et-Senans]] een idealistische en visionaire stad te scheppen. Enkele invloedrijke gebouwen uit deze tijd zijn het [[Panthéon (Parijs)|Panthéon]] van [[Jacques-Germain Soufflot]], het [[Théâtre de l'Odéon]] van [[Charles deDe Wailly]] en het [[Grand Théâtre de Bordeaux]] van [[Victor Louis]]. De belangrijkste neoclassicistische bouwmeesters in het vroeg-19e-eeuwse Parijs waren [[Pierre-Alexandre Vignon]] ([[La Madeleine (kerk)|Église de la Madeleine]]), [[Jean Chalgrin]] (diverse gebouwen in [[Versailles]], [[Arc de Triomphe (Parijs)|Arc de Triomphe]]) en [[Alexandre-Théodore Brongniart]] (Beurs van Parijs, [[Cimetière du Père-Lachaise|Père-Lachaise]]). Een laat voorbeeld van Frans neoclassicisme is het Paleis van Justitie van Lyon, dat spottend « les 24 colonnes » wordt genoemd.