Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948: verschil tussen versies

Op 3 september 1947 werd er door de UNSCOP (Special Committee on Palestine) van de [[Verenigde Naties]] een voorstel ingediend voor verdeling van het mandaatgebied Palestina na het beëindigen van het Britse mandaat. Deze voorzag in de opdeling van het grondgebied in een Arabische staat, een Joodse staat en een internationaal bestuurd gebied rondom [[Jeruzalem]]. Hierbij werd 56% van het grondgebied waaronder de [[Negev]] toegekend aan de inmiddels 650.000 Joden in Palestina, en 43% bleef aan de 1,3 miljoen Arabieren. De Palestijnse leiders wezen het plan af als zijnde een onwettige inbreuk op hun recht als [[inheemse bevolking]], zijen wilden hetgeen landopdeling alsvan eenhet geheel houdenland. De Joodse leiders daarentegen gingen er uit tactische overwegingen mee akkoord hoewel hun voornaamste doel, het bezit van Jeruzalem, niet gehaald werd.<ref>Flapan, Simha: "The Birth of Israel: Myths and Realities", Pantheon, New York, 1987</ref><ref>{{Citeer web |url=http://domino.un.org/UNISPAL.NSF/9a798adbf322aff38525617b006d88d7/07175de9fa2de563852568d3006e10f3%21OpenDocument |title=Recommendations to the General Assembly, A/364 |author=United Nations Special Committee on Palestine |pages=Chapter VI, Part II |date=September 3, 1947 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080103134608/http://domino.un.org/UNISPAL.NSF/9a798adbf322aff38525617b006d88d7/07175de9fa2de563852568d3006e10f3%21OpenDocument |archivedate=januari 3, 2008 }}</ref>

Op 29 november 1947 werd de ([[Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties]]) aangenomen nadat de grootste Joodse delegaties ermee akkoord waren gegaan. De Arabische delegaties daarentegen hadden dit voorstel afgewezen, omdat zij van Palestina als een geheeldemocratische [[eenheidsstaat]] wilden houdenmaken.<ref name="benny">Benny M. ‘1948: a history of the first Arab-Israeli war’ Yale University, 2008</ref>