Mellofoon: verschil tussen versies

De mellofoon heeft de ronde vorm van de hoorn, maar is qua afmetingen meer te vergelijken met de Es-[[althoorn]]. De totale lengte van de buis is ongeveer 42 meter. Belangrijke kenmerken van de (F- of Es-)hoorn zijn de aanwezigheid van kleppen om het instrument te bedienen en het dragen en dempen van het instrument door het stoppen van de bij de Es-hoorn linkerhand of de bij de F-hoorn rechterhand in de klankbeker. Hoewel de mellofoon afgeleid is van de hoorn, kan dit instrument met draai[[ventiel (muziek)|ventiel]]en, of met pistons (pompventielen) (zoals de trompet) uitgerust zijn. Bovendien wordt de linkerhand niet meer in de klankbeker geplaatst. De pistons worden met de rechterhand bediend en hebben een [[vingerzetting]] die gelijk is aan die van andere instrumenten met 3 ventielen, zoals de [[trompet]] en de [[saxhoorn]]s. Vandaar dat de mellofoon tegenwoordig meer weg heeft van de trompet. Het instrument heeft wel nog een eigen typisch mondstuk, dat iets kleiner is dan dat van de Franse hoorn. Ook wordt de mellofoon vaak vergeleken met andere leden van de familie van koperinstrumenten, namelijk met de [[tuba (instrument)|tuba]], het [[eufonium]] en met de [[bugel]]. De mellofoon is een [[transponerend instrument]]. De [[stemming (muziek)|stemming]] is meestal in F, maar soms ook in Es, D of C.