Zelfstandig naamwoord: verschil tussen versies

Het '''zelfstandig naamwoord''' ([[Romaanse talen|Romaanse]] term: ''nomen'' of ''substantief'', afkorting zn.) is de [[woordsoort]] die wordt gebruikt om in een [[zin (taalkunde)|uitspraak]] de personen of zaken aan te duiden waar de uitspraak betrekking op heeft, in talen waarin zulke aanduidingen een aparte lexicale categorie ([[woordsoort]]) vormen. Dat is in de meeste talen het geval, bijvoorbeeld in de [[Indo-Europese]] talen]], zoals het [[Nederlands]], [[Engels]], [[Spaans]], [[Grieks]], [[Russisch]] en [[Hindi]]. De meeste [[zin (taalkunde)|zinnen]] zijn zulke uitspraken; daarom bevat vrijwel elke zin wel één of meer zelfstandige naamwoorden.