Patrick Dewael: verschil tussen versies

Zijn middelbaar onderwijs volgde Dewael aan het Koninklijk [[Atheneum]] in [[Tongeren (stad)|Tongeren]]. Daarna behaalde hij in 1977 een licentie in de rechten (1977) en een licentie in het notariaat aan de [[VUB]]. Tussen 1978 en 1985 was Dewael actief als advocaat.

Zijn carrière in de liberale beweging begon in 1977 Dewael als voorzitter van het [[Liberaal Vlaams Studentenverbond]] aan de VUB. (1977)Vanaf en1978 laterwas alshij er de algemeen voorzitter (1978)was. Daarna werd hij politiek secretaris van de [[Partij voor Vrijheid en Vooruitgang|PVV]]-jongeren. InVan mei tot oktober 1980 werkte hij op het [[kabinet (België)|kabinet]] van toenmalig minister van Justitie [[Herman Vanderpoorten]], zijn oom.

In 1985 werd Dewael voor het eerst verkozen als volksvertegenwoordigerlid van de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]] in het arrondissement Tongeren-Maaseik en al onmiddellijk minister van Cultuur in de Vlaamse Executieve (de voorloper van de [[Vlaamse regering]]), nauwelijks 30 jaar oud. Dit ambt zou hij bekleden tot in 1992, achtereenvolgens in de regeringen [[Gaston Geens]] II, III en IV. Onder de voogdij van Patrick Dewael werd het [[Kabeldecreet]] (de liberalisering van de televisiemarkt in Vlaanderen) goedgekeurd, waardoor de eerste commerciële omroep, [[VTM]], de uitzendingen startte.

NaVan 1992 tot 1999 was hij volksvertegenwoordiger en fractieleider van VLD in de Kamer, en voerde Dewael mee oppositie tegen de regeringen [[Jean-Luc Dehaene|Dehaene]] I en II. In 1995 stelde hij zich kandidaat voor het voorzitterschap van VLD en hoewel hij topfavoriet was, werd hij toch verslagen door [[Herman de Croo]].

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 werd Dewael in januari 1995 burgemeester van Tongeren, waar hij in 1983 gemeenteraadslid werd.

Na de verkiezingsnederlaag van de [[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]] bij de federale en regionale verkiezingen in 1999 werd in Vlaanderen een coalitie op de been gebracht van VLD, [[Socialistische Partij Anders|SP]], [[Groen!|Agalev]] en de fractie [[VU&ID]] (de zgn.zogenaamde paars-groene coalitie), waarvan Dewael als minister-president de leiding nam.

Nog als minister-president van de Vlaamse regering nam Dewael deel aan de federale verkiezingen van mei 2003, als kandidaat voor de VLD in de provinciale kieskring Limburg, en werd hij verkozen in de Kamer. Daarop verliet hij de Vlaamse regering om opgenomen te worden in de [[regering-Verhofstadt II]] als minister van Binnenlandse Zaken en vicepremier.

Sedert hij in 1999 minister werd, was hij nog slechts titelvoerend [[burgemeester]] van Tongeren. Terwijl hij aan regeringen deelnam, werd hij door schepenen als waarnemend burgemeester vervangen, opeenvolgend door Jef Simon (1999-2003), Carmen Willems (2003-2009) en Hugo Biets (2009-2010). In 2010 hernam hij het effectieve burgemeesterschap en oefent het mandaat nog steeds uit.

Bij de aanvang van de [[regering-Van Rompuy]] op 30 december 2008 leverde Dewael zijn ministerportefeuille in na een lange ministeriële carrière. De daaropvolgende dag volgde hij [[Herman Van Rompuy]] op als voorzitter van de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]] en bleef dit tot in 2010. Bij het aantreden van de [[Regering-Di Rupo (federaal)|regering-Di Rupo]] werd hij in 2011 terug Open Vld-fractieleider in de Kamer. In 2014 werd hij kortstondig opnieuw voorzitter van de Kamer tijdens de formatiegesprekken van de [[regering-Michel I]]. Nadat die regering gevormd werd, werd hij opnieuw fractieleider van Open Vld.