Het boek werd onder lezers uitermate populair, maar is vanwege het ontbreken van hetde destijds gewenste moraal, waarbij kinderen ontzag dienden te tonen voor volwassenen, door opvoedkundigen langdurig streng bekritiseerd. In het jaar voor publicatie gebruikte Van Abkoude de verhalen over Pietje Bell tijdens zijn optredens als kinderentertainer. Al in oktober 1913 verscheen het eerste afkeurendafkeurende commentaar, waarbij Pietje Bell bij de bespreking van een voorstelling door de ''Deventer Courant'' werd gekwalificeerd als een ´enfant terrible’. Ook bekende collega schrijvers van kinderboeken als [[J.B. Schuil]], [[A.M. de Jong]], [[Theo Thijssen]] en [[K. Norel]] spraken in de daaropvolgende jaren hun sterke afkeuring uit over dit boek. Als gevolg van alle kritiek verdwenen er in latere bewerkingen een groot aantal passages die als aanstootgevend werden gezien. In de loop der jaren veranderden de pedagogische inzichten en zijn de kritieken verstomd. Evenals in het werk van Chris van Abkoude is stukje bij beetje het opgeheven moralistische vingertje verdwenen uit de Nederlandse kinderliteratuur. Het boek Pietje Bell kan derhalve worden gezien als [[pionier]]swerk. Het was aan het begin van de twintigste eeuw het eerste Nederlandse jeugdboek dat niet hetde toen geldende [[moraal]] met zich meedroegpropageerde en geheel vanuit het perspectief van het kind werd verteld.
In 2014, precies honderd jaar nadat het boek uitkwam, verscheen een jubileumeditie waarin de oorspronkelijke tekst in ere is hersteld.
