Erekruis voor de Wereldoorlog: verschil tussen versies

| eerst_uitgereikt =

| laatst_uitgereikt = 1944

| postuum = 718.082

| ontvangers = Frontstrijders, oorlogsdeelnemers en nabestaanden

De gerechtigden moesten het kruis zèlf aanvragen. Bij de kruisen voor ouders en weduwen van een gesneuvelde soldaat kreeg de weduwe voorrang. Wanneer de vader was gestorven mocht de moeder het kruis aanvragen. De kinderen, grootouders, broers en zusters hadden geen rechten.

 

Er waren drie kruisen:

 

 

Het kruis van de achtergebleven familieleden werd aan een lint gedragen dat "wit" was. In het Duitse decoratiestelsel hield dat in dat het lint min of meer het spiegelbeeld van het door de frontstrijders gedragen lint was.

 

Alle kruisen zijn van gepatineerd ijzer. Het kruis meet 3,7 x 3,7 centimeter. De kruisen voor frontsoldaten en veteranen werd gebronsd, het kruis voor de nabestaanden was met een matte zwarte verf gekleurd.

 

Aanvragen hadden voor 31 maart 1935 ingediend moeten zijn maar daarvan kon worden afgeweken. Nadat Duitsland delen van Polen, Frankrijk en België had geannexeerd werden ook daar alsnog Erekruisen voor de Wereldoorlog toegekend. In totaal zijn er in de periode voor 1936 6.202.883 kruisen met zwaarden en 1.120.449 kruisen zonder zwaarden uitgereikt. 345.132 weduwen en 372.950 ouders of ouderparen ontvingen een kruis ter herinnering aan hun omgekomen man of zoon. Ook na die datum werden nog kruisen toegekend wanneer de aanvrager wist te verklaren waarom hij of zij zo laat met de aanvraag was gekomen. Na de annexaties van [[Oostenrijk]] en het [[Sudetenland]] werden ook daar erekruisen verleend. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zijn daar nog honderdduizenden kruisen in de Elzas, in Lotharingen en in de door Duitsland geannexeerde delen van Polen bij gekomen. In totaal zijn er rond de tien miljoen Erekruisen voor de Wereldoorlog toegekend.

 

De kruisen werden onmiddellijk na het [[IJzeren Kruis (Duitsland)|IJzeren Kruis]] 2e Klasse op de linkerborst gedragen. IJzeren Kruis en Erekruis voor de Wereldoorlog kregen voorrang op de orden en decoraties van de voormalige Duitse staten. Een Erekruis voor de achtergebleven Weduwen en Ouders van Gesneuvelde Oorlogsdeelnemers uit de Wereldoorlog werd door de weduwe gedragen. Was de gesneuvelde soldaat ongehuwd, dan ontving de vader en na zijn dood de moeder het Erekruis voor de Wereldoorlog. Er waren ook [[miniatuur (onderscheiding)|miniaturen]] verkrijgbaar om op een [[rokkostuum]] te dragen. Het dragen van een [[knoopsgatversiering]] van het lint en het dragen van een lint zonder de zwaarden in het knoopsgat van een geklede jas was toegestaan.

 

Militairen droegen hun erekruis aan een in Pruisische stijl opgemaakt lint op de linkerborst. Bij minder formele gelegenheden droegen zij een ''feldspange'', een rij vierkante [[baton (onderscheiding)|batons]]. Wie een Erekruis voor Frontstrijders bezat bracht op het lint twee kleine gekruiste zilveren zwaarden aan.

 

Het Erekruis voor de Wereldoorlog is niet van een [[hakenkruis]] voorzien. In Duitsland is het verzamelen, tentoonstellen en verhandelen van nazi-onderscheidingen aan strenge wettelijke regels is onderworpen. Dit kruis valt, ook al stamt het gedeeltelijk uit het Derde Rijk, niet onder deze restricties.

 

Ook het verzamelen, tentoonstellen en afbeelden van de onderscheidingen van de nazi's werd aan strenge regels gebonden. Een aantal onderscheidingen werd ontdaan van de hakenkruizen en soms van hakenkruis én adelaar. In deze gedenazificeerde uitvoering mochten sommige onderscheidingen worden gedragen<ref>{{de}}[http://www.ordensmuseum.de/Ordensjournal/Ordensjournal16Jan0857er.pdf Ordensjournal met afbeeldingen. Gezien op 7 februari 2014.]</ref>. Dit kruis hoefde niet gedenazificeerd te worden en in de Bondsrepubliek was het dragen na 1957 toegestaan.

 

 

[[Categorie:Onderscheiding in Duitsland]]