Nederlandse adel: verschil tussen versies

Het merendeel van de [[Nederland]]se adel is door [[Willem I der Nederlanden|koning Willem I]] gecreëerd. Nadat [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] verslagen was, werd op het [[Congres van Wenen]] (1815) besloten dat het nieuw opgerichte [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] de familie [[Monarchie in Nederland|Van Oranje-Nassau]] tot staatshoofd kreeg. In de Grondwet van 1814 werd bepaald dat de Souvereine Vorst (na de Grondwet van 1815: de Koning) in de adelstand erkent, inlijft of verheft. De regeling daartoe werd vastgelegd in het [[Souverein Besluit]] van 13 februari 1815, dat grotendeels tot de inwerkingtreding van de Wet op de adeldom van 1994 van kracht is gebleven. Ter ondersteuning van de kersverse Kroon heeft Willem I veel adel gecreëerd. Men moest er wel om vragen. Hier werd gebruik van gemaakt door oude, inheemse adel en bijvoorbeeld regentengeslachten en leden van de hogere burgerij.

Op 4 oktober 1830 werd in Brussel de onafhankelijkheid van de Zuidelijke Nederlanden uitgeroepen, en op 20 december 1830 werd de nieuwe staat, België, door de grote mogendheden erkend, en. België kreeg zijn grondwet op 7 februari 1831. Na een Belgische wet van 22 september 1835 konden door Willem I geadelde Zuidnederlanders kiezen (opteren) voor de Belgische nationaliteit; zij gingen daarmee over tot de Belgische adel. Maar de voor 7 februari 1831 onder Willem I geadelde personen en hun nakomelingen worden ''ad infinitum'' geacht (ook) tot de Nederlandse adel te behoren.