Maxine Nightingale: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 36:
Nightingale ging terug naar [[Londen]] met haar echtgenoot en dochter en trad op in de West End-productie van ''Savages'', waarna ze zich terugtrok uit de professionele artiestenwereld.
 
Haar gezang op de opname ''Fool'' van [[Al Matthews]] kwam onder de aandacht van de sessie-producent Pierre Tubbs, die componist [[J. Vincent Edwards]] vroeg een song voor haar te schrijven. Edwards had eerder gewerkt met Nightingale in de West End-productie ''Hair'' en overtuigde haar om de song ''[[Right Back Where We Started From]]'' op te nemen. Hij verhinderde Nightingale's aanvankelijke weigering en onverschilligheid tijdens een tweede poging voor een opname-carrière. Ze nam de song op in de veronderstelling, dat deze zou worden uitgebracht onder een pseudoniem.
 
Na te zijn uitgebracht bij [[United Artists Records]] onder haar echte naam, haalde de single in de herfst van 1975 de Britse charts (#8). In de Verenigde Staten werd de single uitgebracht begin 1976 met enthousiaste reacties en plaatste zich in mei 1976 in de [[Billboard Hot 100]] (#2). Nightingale, die haar echtgenoot vergezelde naar zijn geboorteland [[Japan]], was gemotiveerd door het succes van haar single in de Verenigde Staten en keerde naar Londen terug om het album ''Right Back Where We Started From'' te completeren. Ze ging daarna naar de Verenigde Staten, dat ze als haar thuisland zag.
 
== Latere carrière ==
De enige belangrijke hit van Nightingale in de periode opvolgend aan het succes van ''Right Back Where We Started From'' was ''Love Hit Me'' in het Verenigd Koninkrijk van haar tweede album. Gepromoot door haar in een [[Top of the Pops]]-optreden in maart 1977, plaatste de single zich in april 1977 in de Britse charts (#11).
 
Haar derde album ''Love Lines'' werd in 1978 uitgebracht in het verenigd Koninkrijk en [[Europa (werelddeel)|Europa]] met de singles ''Lead Me On'' en ''(Bringing Out) The Girl in Me'' uit dit album. Beiden waren onopvallend ondanks haar promotie van laatstgenoemde in een ander Top of the Pops-optreden in juni 1978. Het in de Verenigde Staten uitgebrachte ''Lead On Me'' (begin 1979) ondervond een gunstig onthaal, voornamelijk in de [[easy listening]]-markt. Het nummer plaatste zich in juli in de Billboard Easy Listening-chart (#1). Het nummer steeg geleidelijk genoeg met mainstream-pop ondersteuning om zich in september te plaatsen in de Billboard Hot 100 (#5). Net als met ''Right Back Where We Started From'' was ze niet in staat om haar top 10-succes te evenaren, het opvolgende ''(Bringing Out) The Girl in Me'' kenmerkte haar laatste Hot 100-verschijning (#73). ''Lead On Me'' is een herverpakte en lichtelijk geremixde versie van de vorige Europese lp met de toevoeging van een nieuwe song in discostijl ''Hideaway''. De songs ''Lead On Me'' en ''Hideaway'' werden uitgebreid voor een promotionele 12" opname.
 
Nightingale bereikte voor het eerst de top 20 in de Billboard r&b-charts in 1982 met ''Turn to Me'', een duet met [[Jimmy Ruffin]]. Daarna verliet ze de pop mainstream en werkte ze ongeveer 20 jaar als een meer jazz-georiënteerde live-vertolkster. Ze had een album opgenomen van haar live-optredens in [[B.B. King]]s club bij de [[Universal Studios]] in [[Hollywood]], alhoewel dit niet werd uitgebracht. Sinds 2000 was ze actief in het retro-muziekcircuit, trad ze op in het [[Public Broadcasting Service|PBS]] muziekspecial ''Superstars of Seventies Soul: Live''. In februari 2008 ondernam ze een clubtoer in [[Australië (land)|Australië]].
 
== Discografie ==