Aardolieraffinage: verschil tussen versies

Een belangrijk kenmerk van een aardolieraffinaderij is haar ''flexibiliteit''. Dit houdt in dat de raffinaderij in staat moet zijn om verschillende soorten ruwe aardolie — die sterk in samenstelling kunnen verschillen — te verwerken en tevens om, afhankelijk van de vraag, de gewenste producten in de juiste verhouding te kunnen leveren. Aangezien de samenstelling van de ruwe olie gegeven is, en slechts beïnvloed kan worden door de diverse soorten te mengen, heeft men ook getracht processen te ontwikkelen waarbij de ene fractie in de andere wordt omgezet. Van belang hierbij is het [[Kraken (scheikundescde)|kraken]], waarbij met behulp van een [[katalysator]] (katalytisch kraken), en waterstof (hydrocracking) de zwaardere koolwaterstoffen in lichtere koolwaterstoffen worden omgezet, bijvoorbeeld met als doelstelling om de opbrengst aan benzine te vergroten. Werden deze processen al vanaf het eind van de 19e eeuw ontwikkeld, processen als [[katalytische reforming]] (met [[platina]] als katalysator) ontstonden vanaf 1940. Dit had mede te maken met de toegenomen behoefte aan benzine tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]]. Hierbij werd nafta omgezet in complexere verbindingen, zoals [[aromatische verbinding]]en en vertakte ketens ([[isomerisatie]]). Dit leverde niet alleen benzines met een hoog [[octaangetal]] op, maar ook grondstoffen voor de petrochemische industrie.