Melchior Wathelet (1949): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 37:
Wathelet volbracht de Latijns-Griekse humaniora aan het Sint-Franciscus-Xaveriuscollege in Verviers.
Hij promoveerde in 1972 tot licentiaat in de rechten
Hij is eredoctor van de [[Universiteit Paris-Dauphine|Université de Paris - Dauphine]].
==Politieke loopbaan==
Hij begon vroeg aan een politieke loopbaan: hij militeerde in de jongerenafdeling van de [[cdH|PSC]] en werd in 1973 lid van de partijafdeling in [[Dison]]. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1976 werd Wathelet verkozen tot gemeenteraadslid van [[Verviers]], wat hij bleef tot in 1995. Van januari tot september 1995 was hij burgemeester van de stad.
Van 1977 tot 1995 zetelde Wathelet voor het [[arrondissement Verviers]] in de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]]. Door het toen bestaande dubbelmandaat was hij van 1977 tot 1980 ook lid van de [[Franse Cultuurraad]] en zetelde hij van 1980 tot 1995 ook in de [[Waalse Gewestraad]] en de [[Raad van de Franse Gemeenschap]]. Van februari tot mei 1988 was hij ondervoorzitter van de Waalse Gewestraad. In 1979 was Wathelet korte tijd politiek secretaris van de PSC, waarna hij van 1980 tot 1995 bijna zonder onderbreking minister in de federale of gewestelijke regeringen was.
Van oktober 1980 tot december 1981 was Wathelet staatssecretaris voor Waalse zaken in de [[Regering-Martens IV]] en de [[Regering-M. Eyskens]], bevoegd voor streekeconomie en huisvesting. Daarna was hij van december 1981 tot december 1985 minister van Nieuwe Technologieën, [[KMO]]'s, Ruimtelijke Ordening en Bossen in de [[Waalse Regering]] en van december 1985 tot februari 1988 minister-president van de Waalse Regering, eveneens bevoegd voor Nieuwe Technologieën, Buitenlandse Relaties, Algemene Zaken en Personeel. In mei 1988 keerde hij terug naar de federale regering: van mei 1988 tot maart 1992 was hij vicepremier en minister van Justitie en Middenstand in de [[Regering-Martens VIII]] en de [[Regering-Martens IX]] en van maart 1992 tot mei 1995 was hij vicepremier en minister van Justitie, Economische Zaken en Oorlogsslachtoffers in de [[Regering-Dehaene I]]. Hij beëindigde zijn ministeriële carrière als vicepremier en minister van Landsverdediging in de [[Regering-Dehaene II]], een mandaat dat hij uitoefende van mei tot september 1995. Tijdens de [[Regeringsformatie België 1991-1992|regeringsformatie van 1991-1992]] probeerde Wathelet van 19 december 1991 tot 31 januari 1992 als [[formateur]] een regering te vormen.
In 1990 ondertekende en bekrachtigde hij samen met 14 andere regeringsleden een van de meest liberale [[abortus]]wetgevingen ter wereld.
Regel 64 ⟶ 57:
==Magistratuur==
Van 1995 tot 2003 was hij na het overlijden van [[René Joliet]] rechter in het [[Hof van Justitie (Europese Unie)|Europees Hof van Justitie]].
Tijdens de periode 2004 tot 2012 was hij advocaat en juridisch raadgever.
In april 2012 werd hij door de [[regering-Di Rupo (federaal)|regering-Di Rupo]] voorgedragen en vervolgens benoemd tot advocaat-generaal bij het [[Europees Hof van Justitie]]<ref>{{Citeer web|url=http://www.standaard.be/cnt/dmf20130724_00669802|titel=NMBS-baas is twee punten waard|datum=25 juli 2013|bezochtdatum=25 juli 2013|uitgever=De Standaard}}</ref> voor de periode oktober 2012 tot oktober 2018. In 2015 werd hij er eerste advocaat-generaal.<ref>{{Citeer web|titel = Kreten & gefluister|url = http://www.standaard.be/cnt/dmf20151012_01915816|bezochtdatum = 14 oktober 2015|datum = 13 oktober 2015|uitgever = De Standaard}}</ref> In oktober 2018 ging hij met pensioen.<ref>{{fr}}[https://www.rtbf.be/info/belgique/detail_melchior-wathelet-pere-part-a-la-retraite-et-quitte-la-cour-de-justice-de-l-union-europeenne?id=10040788 Melchior Wathelet senior gaat met pensioen], [[RTBF]], 9 oktober 2018.</ref>
{{Appendix}}
| |||