Dienstbode: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Literatuur: 2 Audiocollecties |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Een dienstbode kan zowel van het mannelijke als van het vrouwelijke geslacht zijn. De woordenlijst van [[De Vries en Te Winkel]] geeft in 1914 nog als geslachtsaanduiding: 'M. en V.'. De inleiding tot die lijst zegt ook dat het "[woord]geslacht afhangt van de kunne van het wezen, dat zij op het oogenblik aanduiden".<ref>Vries, M. de, & L.A. te Winkel (1914). ''Woordenlijst voor de spelling der Nederlandsche taal: met aanwijzing van de geslachten der naamwoorden en de vervoeging der werkwoorden''. 7e uitg. / bezorgd door A. Beets. Nijhoff etc., 's-Gravenhage etc. 500 p. 1e dr.: 1865.</ref> Taalpuristen gebruiken dienstbode immers als synoniem van [[butler]].
Voor de vrouwelijke personen waren ook andere namen in gebruik. Aan het begin van de twintigste eeuw kon nog van '''meid''' of '''dienstmeid''' worden gesproken; een bekende dichtregel van [[Johan Andreas dèr Mouw|J.A. dèr Mouw]] uit 1919 luidt: ''
Nog ouder is '''dienstmaagd''', dat in modern Nederlands een plechtstatige klank heeft gekregen. Het woord dienstmaagd is ook gekend uit het [[Evangelie van Lucas]] en het [[Angelus (gebed)|Angelus]]: ''Zie de Dienstmaagd des Heren, Mij geschiede naar Uw woord''.
In België is de officiële benaming '''huispersoneel''', waarvoor een speciaal statuut bestaat bij de [[Rijksdienst voor Sociale Zekerheid]].
== Dienstbodes in Nederland ==
| |||