Goed en kwaad: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robotgeholpen doorverwijzing: Monisme - Koppeling(en) gewijzigd naar monisme (filosofie) |
|||
Regel 29:
[[Dualisme|Dualistische]] religies kennen zowel een goede als een slechte god. Bijvoorbeeld het [[Zoroastrisme]] met de [[dyade]] [[Ahura Mazda]] en [[Ahriman]].
Een voorbeeld van een religieuze levenshouding waar er geen goed en kwaad bestaat (tenminste zoals dat begrepen wordt in het christendom) is het [[taoïsme]] en [[boeddhisme]]. Als [[monisme (filosofie)|monistische]] religie gaat het over de harmonie tussen de kenbare tegendelen van oorspronkelijke eenheid. Tegendelen zoals goed en kwaad of licht en donker of mannelijk en vrouwelijk worden gezien als tegendelen die elkaar wederzijds bepalen. De gemeenschappelijke eenheid is het "niets" met de aanduiding [[sunyata]] of de [[Boeddha-natuur]]. Een symbool hiervoor is het [[Yin en yang]] de tegendelen in de eenheidscirkel.
In de oppervlaktestructuur van het Hindoeïsme, kent men vele goden. Elke god staat symbool voor bepaalde krachten of machten of principes en is [[Antropomorfisme|antropomorfisch]]. Men kent er goede en slechte eigenschappen aan toe. Bijvoorbeeld de scheppergod Brahma, de onderhoudergod Vishnu (met slinkse streken om de demonen op een dwaalspoor te brengen) en de vernietigergod Shiva: deze drie goden zijn een goddelijke drie-eenheid. Echter, in de meer filosofische dieptestructuur van het Hindoeïsme, kent men het onpersoonlijke [[Brahman (filosofisch concept)|Brahman]] dat alles is, zonder ermee in betrekking te staan. In het [[Shivaïsme]] staat de hoogste god [[Shiva]] ver boven de tegenstelling goed en kwaad. Zijn naam in het Sanscriet betekent letterlijk: "Hij die niet-is" en is dus als filosofisch concept vergelijkbaar met sunyata. Het leidend principe is niet de tegenstelling goed-kwaad maar oorzaak en gevolg. Shiva geeft aan zowel goden, mensen en demonen, zonder aanzien des persoons, en wel uitsluitend het resultaat van hun inspanning.
| |||