Hybridisatie (scheikunde): verschil tussen versies

* Wanneer de s orbitaal combineert met een enkele p orbitaal, worden dit 2 ''sp'' orbitalen gevormd (één naar links en één naar rechts), en blijven er loodrecht daarop 2 p orbitalen over. De twee sp-orbitalen kunnen elk ingezet worden om een σ-binding aan te gaan (of vrije [[Vrij elektronenpaar|vrije elektronenparen]] te plaatsen) de p-orbitalen kunnen ingezet worden in 1 of 2 π-bindingen.

* Wanneer de s orbitaal combineert met twee p orbitalen, worden dit 3 ''sp²'' orbitalen gevormd (onder een hoek van 120° in een plat vlak), en blijft er loodrecht op dat vlak 1 p orbitaal over. Afhankelijk van het atoom kunnen 1, 2 of 3 σ-bindingen en 1 π-binding gevormd worden.

* Wanneer de s orbitaal combineert met drie p orbitalen, worden dit 4 ''sp³'' orbitalen gevormd, het atoom vormt het midden van een [[Tetraëdrische moleculaire geometrie|tetraëder]] met de hybride-orbitalen wijzend naar de vier punten. (elk geschikt voor 1 σ-binding of vrije elektronenpaar)