In [[1841]] werd Tocqueville verkozen als lid van de [[Académie française]]. Als gedeputeerde zou hij Algerije twee keer bezoeken, sinds 1830 kolonie van Frankrijk. Daarover schreef hij een tweetal uiterst belangwekkende documenten, ''Travail sur l'Algérie'' uit [[1841]] en ''Rapports sur l'Algérie'' uit [[1847]]. Hierin komt een heel andere persoon naar voren, die pas vrij recent aan het licht gekomen is, al was het maar dat het eerste document pas in 1962 voor het eerst gepubliceerd werd. Vooral eerstVooraleerst vond de liberale democraat dat Algerije behouden moest blijven, in het licht van die tijd enigszins te begrijpen. Minder begrijpelijk en in tegenspraak met de wijze waarop hij geportretteerd wordt zijn toch zijn meningen, meningen dat het oorlogsrecht de Fransen als het ware autoriseren zou het land te ruïneren (''je crois que le droit de la guerre nous autorise à ravager le pays'') en dat met de bevolking erbij (''en faisant de ces incursions rapides qu'on nomme razzias''). Onverbloemd betoont hij zich hier van een imperialistische kant. De reden grote militaire expedities noodzakelijk te achten lag erin besloten 'alles te vernietigen wat enigszins op meervoudig permanente bewoning lijkt' (''pour détruite tout qui ressemble à une agrégation permanente de population''). Wel zou hij gedurende zijn kamerlidschap (van 1839 tot 1852) op 27 januari [[1848]] waarschuwingen uitten over de alarmerende leefomstandigheden van de arbeidersklasse. Ook voorzag hij de [[Februarirevolutie (1848)|Februarirevolutie]] die een einde aan de [[Julimonarchie]] maken zou. ‘Wij slapen op een vulkaan’ riep hij. De assemblee protesteerde even en dommelde in tot op 24 februari 1848 de vulkaan barstte. Koning [[Lodewijk Filips I van Frankrijk|Lodewijk Filips]] trad af en vluchtte. Het jaar daarop was hij kort [[Lijst van Franse ministers van Buitenlandse Zaken|minister van Buitenlandse Zaken]] in de regering van [[Odilon Barrot|Camille Odilon Barrot]]. Hij had bezwaren tegen de staatsgreep van [[Napoleon III|Lodewijk Napoleon]] in [[1851]] en als gevolg daarvan zat hij enige tijd gevangen. Hij stapte daarna uit de politiek en schreef over de oorzaken en gevolgen van de Franse Revolutie in ''L'Ancien Régime et la Révolution'' in [[1856]]. Het werd zijn tweede hoofdwerk dat hij niet voltooide, waarin hij de overgang van het absolutisme naar de democratie bestudeert.
