|
== Geschiedenis ==
=== Het Franse socialisme voor de oprichting van de SFIO ===
[[Bestand:Barricade18March1871.jpg|thumb|left|250px|Barricades tijdens de [[Commune van Parijs (<br> 1871)|Commune van Parijs]]]]
[[Bestand:Louis Auguste Blanqui.JPG|thumb|250px|[[LouisAuguste Blanqui]]]]
Eén van de eerste belangrijke [[socialismeSocialisme|socialistische]] leiders van [[Frankrijk]] was [[Louis Auguste Blanqui|Auguste Blanqui]] die lid was van de [[Commune van Parijs (1871)|Commune van Parijs]], een [[revolutieFranse Revolutie|revolutionair]] comité dat de [[stad]]in maart 1871 [[Parijs]] bestuurde in [[maart]] [[1871]] en tal van [[socialisme|socialistische]] maatregelen doorvoerde. Na de onderdrukking van de opstand (op [[28 maart]]) werden talrijke socialistische leiders geëxecuteerd of gevangengezet. Het socialisme raakte hierna korte tijd in verval.
Tijdens het [[Congres van Marseille]] in [[1879]], een congres van [[arbeider]]s en werkerswerklieden, werd besloten tot de oprichting van de gematigde, niet-[[marxisme|marxistische]] ''[[Fédération des Travailleurs Socialistes de France]]'' (FTSF, Federatie van Socialistische Arbeiders van Frankrijk). OngeveerDeze inFTSF dezelfdewas periode werd doorniet [[Marxisme|marxistisch]]. Édouard Vaillant]] en andere geestverwanten van Blanqui richtten ongeveer in dezelfde periode het ''[[Comité Révolutionnaire Central]]'' (CRC, Revolutionair Centraal Comité) opgericht. Het CRC greep in de eerste plaats terug op de traditie van de [[Franse Revolutie|Franse revolutionaire]] traditie en wat minder op het socialisme. Het gematigde karakter van de FTSF leidde er in [[1882]] toe dat [[Jules Guesde]] en [[Paul Lafargue]], een ([[schoonzoon]] van [[Karl Marx]]), en Jules Guesde de partij verlieten en de radicale, [[marxisme|marxistisch]] georiënteerde ''[[Parti Ouvrier Français]]'' (POF, Franse Arbeiderspartij), oprichtten.
InEr werden in de [[1880-1889|jaren 80 van de [[negentiende eeuw]] werden er voor het eerst op grote schaal socialisten in [[gemeenteraadGemeenteraad|gemeenteraden]] en regionale vergaderingen gekozen. Als gevolg van deze successen laaide de discussie binnen de socialistische beweging op of men aan verkiezingen kon meedoen. [[Jean Allemane]] en andere FTSF leden van de FTSF meenden van niet en wilden dat de socialistische partijen zich zouden toeleggen op agitatie ten einde een [[revolutie]] uit te kunnen lokken. InDe [[1890]] werd de ''[[Parti Ouvrier Socialiste Révolutionnaire]]'' (POSR, Socialistisch Revolutionaire Arbeiderspartij) werd in [[1890]] opgericht. De POSR, andere socialistische partijen en socialistische individuen deden mee aan de [[Franse parlementsverkiezingen 1898|parlementsverkiezingen]] van [[1898]]. In totaalEr werden 57 socialisten in de [[Franse Nationale Vergadering]] ''(Frankrijk)|Assemblée Nationale)''nationale]] gekozen.<ref>{{fr}} [https://web.archive.org/web/20071004201219/http://www.elisanet.fi/daglarsson/dokumentit/fraval1.htm FRAVAL1<!--Les AutomatischElections gegenereerdeLegislatives titel:de verbeterla deIIIe omschrijvingRépublique], als4 datoktober mogelijk2007. is -->]gearchiveerd</ref>.
InHet CRC werd in [[1898]] werd het CRC opgeheven en vervangen door de ''[[Parti Socialiste Révolutionnaire (France)]]'' (PSR, Socialistisch Revolutionaire Partij)vervangen. [[Édouard Vaillant]] werd de leider van de PSR.
InDe [[1899]] trad de [[Socialistes indépendants|onafhankelijke socialist]] [[Alexandre Millerand]] (detrad laterein [[Lijst van presidenten van Frankrijk|president1899]]) toe tot het [[Kabinet-Waldeck-Rousseau|kabinet]], vangeleid premierdoor [[René Waldeck-Rousseau (zoon)|René Waldeck-Rousseau, de zoon]]. enMillerand werd zo de eerste socialistische minister van Frankrijk. Zijn toetreden tot het kabinet werd fel bekritiseerd door zijn medesocialisten bekritiseerd, die het ongehoord vonden dat één van hen totvan een "''[[bourgeoisieBurgerij|bourgeois]]"'' kabinet deel uitmaakte. Millerand werd later [[president van Frankrijk]].
=== Totstandkoming van de SFIO ===
| 