Kracht: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Een kracht kan worden overgebracht door contact tussen voorwerpen of [[deeltje]]s die in [[vaste stof|vaste]], [[vloeistof|vloeibare]], [[gas (aggregatietoestand)|gasvormige]] [[aggregatietoestand]] verkeren, of door een krachtenveld; in de klassieke natuurkunde zijn deze krachtenvelden van [[elektromagnetisme|elektromagnetische]] of [[gravitatie|gravitationele]] aard.
Kracht heeft een grootte en een richting, en kan daardoor grafisch (visueel) worden voorgesteld als een [[vector (wiskunde)|vectorgrootheid]]. ik snap het nog steeds niet.
==Begripsontwikkeling==
Regel 20:
Het lange tijd weinig precieze en volgens tegenwoordige inzichten gedeeltelijk verkeerde gebruik van het begrip 'kracht' in de natuurkunde is grotendeels terug te voeren op de visie van Aristoteles op beweging, die tot ver in de Renaissance doorgewerkt heeft. In deze visie is de grondslag van iedere beweging een werkende oorzaak, die we nu 'kracht' zouden noemen. Een daardoor veroorzaakte beweging eindigt vanzelf als de kracht niet meer werkt. Deze kracht kan alleen werken door direct contact, en wordt daarom in verband gebracht met de snelheid van het lichaam, een verband dat door latere commentatoren als [[evenredig]] uitgelegd werd.
In de [[Middeleeuwen]] ontstond uit de leer van Aristoteles de nu achterhaalde [[impetus-theorie]] die een groep bewegingsleren samenvat.Hun gemeenschappelijke kern is het idee van een opgelegde kracht, de 'impetus', die door een 'eerste beweger' aan een lichaam wordt meegegeven. Deze impetus bevindt zich in het lichaam en slaapt met de tijd in, wat versterkt wordt door de weerstand van het medium, zoals lucht. Ook in deze theorie eindigt een beweging vanzelf wanneer het lichaam "geen kracht meer heeft". In tegenstelling tot Aristoteles was er geen externe beweger nodig. De prangende vraag op
Ook Galilei steunde op de ideeën van Aristoteles, maar hij kwam dicht bij de [[traagheid]]swet. In deze wet is een kracht niet meer nodig om een beweging in stand te houden, maar juist om een beweging te veranderen. Het was Newton die in zijn bewegingswetten uit 1687 het begrip kracht beschreef op de manier waarop het nu nog gebruikt wordt. Tot ver in de 19e eeuw gebruikten natuurkundigen het woord 'kracht' ook in betekenissen die niet door de wetten van Newton gedekt worden, in het bijzonder in de betekenis van energie. Zo werd bijvoorbeeld, voordat het moderne energiebegrip ingevoerd was, de kinetische energie met de, door Leibniz bedachte en nog door Helmholtz gebruikte, uitdrukking 'vis viva' (''levende kracht'') gebruikt.
| |||