Panegyricus: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RobotE (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Consulaat
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Senaat
Regel 3:
De bekendste ''panegyrici'' zijn de ''Olympiacus'' van [[Gorgias]], de ''Olympiacus'' van [[Lysias]] en de ''Panegyricus'' en ''Panathenaicus'' (geen van beide echter ooit voorgedragen) van [[Isocrates]] (wiens eerst ''panegyricus'' zijn naam gaf aan alle ''panegyrici''). Grafredes, zoals de beroemde speech in de mond van [[Pericles]] gelegd door [[Thucydides]], namen ook vaak de vorm aan van een panegyricus.
 
De [[Romeinse oudheid|Romeinen]] beperkten de panegyrici tot de levenden, en reserveerden de grafredes exclusief voor de doden. Het meest gevierde voorbeeld van een [[Latijns]]e panegyricus is degene die voorgedragen is door [[Plinius de jongere]] ([[100]] n. Chr.) in de [[Senaat (Rome)|Senaat]] ter gelegendheid van zijn acceptatie van het [[consulaat (Romeinse Rijk)|consulschap]], bevattende een enigszins overdreven [[eulogie]] van [[Trajanus]].
 
Tegen het einde van de [[3e eeuw]] en gedurende de [[4e eeuw]], als gevolg van de orientalisatie van het Keizerlijke hof door [[Diocletianus]], werd het gebruikelijk om de bovenmenselijke deugden en prestaties van de heersende [[keizer]] te verheerlijken, in een formeel opgezet literair festijn. De goed uitgesproken, elegante en grappige panegyricus was een vehikel voor een geschoolde maar onervaren jonge man om de gewenste aandacht te trekken in een competitieve sfeer.