Diamantslijpen: verschil tussen versies

[[Diamant]] is voor zover bekend het [[Hardheid (materiaalkunde)|hardste]] natuurlijke materiaal dat in ons bestaan bekend is.{{bron?|Met name een bebronde kwantificatie op de 'Hardheidsschaal van Mohs' zou hier en bij de onderstaande materialen 'siliciumcarbide' en 'aluminiumoxide' wenselijk zijn en de lezer voorzien van objectieve en relatieve context|2018|12|5}} Het slijpen gebeurde vroeger dan ook met ander diamant-materiaal. Tegenwoordig zijn veel van de gebruikte [[slijpmiddel]]en echter [[chemische synthese|synthetisch]]. De meeste kunstmatige slijpmiddelenslijp- en [[Polijsten (bewerking)|polijst]]middelen worden wel nog van [[Mineraal|minerale]] materialen gemaakt. [[Staalwol]] – gemaakt van onder meer [[ijzererts]] – is daarvan een bekend voorbeeld. Dankzij de technologische ontwikkelingen van de twintigste eeuw en daarna kan men nu ook kunstmatige slijpmiddelen maken die zeer hard zijn. De belangrijkste hiervan zijn [[siliciumcarbide]] (ook wel bekend onder de merknaam Carborundum), synthetische diamant en kunstmatig alumina ([[aluminiumoxide]]).

Alvorens te gaan slijpen wordt eerst nauwkeurig bekeken hoe de ruwe steen het beste "genomen" kan worden om het grootste gewicht te behouden. Heeft de steen een zuivere kristalvorm van een [[octaëder]], dan zal deze eerst gezaagd worden. Als er sprake is van een onregelmatige [[Ruimtelijke figuur|vorm]], dan zal de steen [[Kloven (steen)|gekloofd]] worden. De initiële vorm bepaalt dus op welke wijze het meest [[efficiënt]] – met zo min mogelijk materiaalverlies de hoogst haalbare kwaliteiten (als schittering) verkrijgen – geslepen kan worden, en wat de uiteindelijke slijpvorm zal zijn. Vervolgens zal de ruwe steen worden [[Verspanen|gesneden]] wanneer een ronde slijpvorm – zoals de [[briljant]] – toegepast wordt. Na het snijden volgt het opzetten van het kruiswerk. Dit gebeurt op een slijpschijf die bekleed is met ''boord'' (diamantpoeder).