Minister-president: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 33:
Van de acht bondskanseliers (tot en met 2017) waren vier (Kiesinger, Brandt, Kohl, Schröder) voormalige hoofden van een deelstaat. Van 18 kanselierskandidaten van CDU/CSU of SPD waren negen (zittende of voormalige) hoofden van een deelstaat. Bijvoorbeeld in de CDU zitten in het ''Präsidium'' 16 leden, vier van hen zijn hoofd van een deelstaat (plus één voormalige). De andere CDU-ministers-presidenten, zes personen, hebben automatisch een adviserende zetel in het ''Präsidium''.
 
Het eerste vrouwelijke hoofd van een deelstaat was [[Louise Schröder]] in 1947/1948, als burgemeester van Berlijn. Maar dit was zij alleen doordat [[Ernst Reuter]] wegens een veto van de [[Sovjet-Unie]] het ambt niet kon uitoefenen, en toen was Berlijn nog geen deelstaat van de Bondsrepubliek. De eerste eigenlijke vrouwelijke minister-president was [[Heide Simonis]], ''Ministerpräsidentin'' van Sleeswijk-Holstein van 1993 tot 2005. Daarna waren er nog vijf vrouwelijke ministers-presidenten: [[Christine Lieberknecht]] in [[Thüringen (deelstaat)|Thüringen]] (van 2009 tot 2014), [[Hannelore Kraft]] in [[Noordrijn-Westfalen]] (van 2010 tot 2017), [[Annegret Kramp-Karrenbauer]] in [[Saarland]] (sindsvan 2011 tot 2018), [[Malu Dreyer]] in [[Rijnland-Palts]] (sinds 2013) en [[Manuela Schwesig]] in [[Mecklenburg-Voor-Pommeren]] (sinds 2017).
 
== Frankrijk ==