Binnenkomst in de atmosfeer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
|||
Regel 11:
==Techniek==
[[Bestand:GE reddingscapsule.jpg|thumb|250px|GE reddings capsule. Voorbeeld van een ontwerp (nooit getest) voor een ontsnappingsysteem om tot 3 personen vanuit een aardbaan te laten terugkeren naar de aarde. Positionering middels gasstraaltjes voor het afvuren van de remraket (retro motor) zou handmatig zijn; vandaar het uitkijkpaneel. De remraket zou werken op vaste brandstof. General Electric, diameter 3 m, massa 420 kg.]]
De oplossing voor het probleem om de optredende wrijvingswarmte te overleven werd gevonden in het principe van het afbladderende hitteschild ([[Ablatie (ruimtevaart)|ablative heat shield]]), zoals dat voor het eerst door [[Robert Hutchings Goddard|Robert Goddard]] (1920) beschreven werd.
===Het “Blunt Body” principe===
H. J. Allen, A.J. Eggers van [[NACA]] (De voorganger van [[NASA]]) ontdekten in [[1952]] dat een niet-gestroomlijnd lichaam (Engels ''blunt'' = bot of stomp) een effectief hitteschild mogelijk zou maken. Zij toonden aan dat de warmtebelasting op een lichaam dat de atmosfeer binnenkomt geringer wordt naarmate de [[weerstandscoëfficiënt]] van dat lichaam toeneemt. Het werkzame principe hierbij is dat de lucht aan de voorzijde van het object niet snel genoeg weg kan en aldus een [[Isolatie (afscherming)|isolerende]] werking heeft. Heet atmosfeergas blijft dan in hoge mate vrij van het object en wordt naar de atmosfeer rond het object afgevoerd.
Allen’s en Eggers’ vinding was aanvankelijk [[militair geheim]] maar werd in 1958 gepubliceerd. Het ontwerp van de hitteschilden van [[Mercuryprogramma|Mercury]]-, [[Geminiprogramma|Gemini]]- en [[Apolloprogramma|Apollo]]-ruimtecapsules waren op de “Blunt body” theorie gebaseerd.
[[Bestand:Genesis wreck.jpg|thumb|right|250px|Resten van Genesis na neerstorten.]]
==Ongelukken en incidenten ==
*[[Mercury 6]] —
| |||