TraditioneelPaulus is vooral bekend uit het bijbelboek [[Handelingen van de apostelen]] en wordendoor dertien [[Brieven van Paulus|brieven aanin Paulushet toegeschrevenNieuwe Testament]].Hetdie op zijn naam staan. In de oudstewetenschappelijke delenliteratuur is van zeven van deze brieven het [[Nieuweauteurschap Testament]]onbetwist: Romeinen, maar1 tegenwoordigen wordt2 zijnKorintiërs, auteurschapGalaten, van1 Tessalonicenzen, Filippenzen en Filemon. Deze zeven ervanbrieven betwistvormen de oudste delen van het [[Nieuwe Testament]]. Op Paulus' brieven werden later vele belangrijke [[theologie|theologische]] constructiesleerstukken gebaseerd. Zo baseerden zowelBijvoorbeeld [[Augustinus van Hippo|Augustinus]] als, [[Maarten Luther]] en, [[Karl Barth]] staan bekend om hun interpretaties van Paulus' brieven, vooral opdie Paulusaan de Romeinen en de Galaten. ZijnAl Paulus' brieven zijn sterk retorisch, en sommige zijn ook erg [[polemiek|polemisch]] van aard, duswaardoor verschaffenze diverse argumenten omkunnen andereverschaffen interpretatiesin van het christendom aan tetheologische vallendisputen.
Geen auteur in het Nieuwe Testament heeft meer invloed gehad op het christelijke denken en de christelijke theologie dan Paulus.<ref>E.P. Sanders (2013): ''Saint Paul, the Apostle'', Encyclopædia Britannica</ref> Soms wordt zelfs gesproken van "Paulijns christendom", om een onderscheid te maken met het "[[Vroegchristelijk jodendom|Joods christendom]]" - de aanduiding van de oorspronkelijk uitsluitend Joodse aanhangers van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]], die zichzelf beschouwden als onderdeel van de door God uitverkoren [[Israëlieten]] en hierin alleen afweken omdat zij Jezus beschouwden als de [[Messias]] - met opvolgers als de [[Ebionieten]].
Toen ook "heidenen" (niet-Joden ("heidenen") zich bekeerden tot het christendom, ontstond de vraag of zij zich moesten houden aan de [[Jodendom#Joodse_wet|Mozaïsche wet]], inclusief de [[Circumcisie|besnijdenis]] en [[spijswet]]ten. DeVolgens kerkleidersPaulus bereikte hij in Jeruzalem,metin namede jaren 40 overeenstemming met [[Petrus]], [[Johannes (apostel)|Johannes]] en Jezus' oudste broer [[Jakobus de Rechtvaardige]],vonden(of [[Jakobus (zoon van wel,Alfeüs)]]) terwijldat Pauluszij zich op hetde standpuntJoden steldezouden datrichten diten nietPaulus hetzelf gevalnaar wasde andere volken zou gaan zonder de eis van de besnijdenis.<ref>Galaten Op2:4-10.</ref> Daarom wordt Paulus vrij algemeen de "[[Apostel]] van de heidenen" genoemd. In de Handelingen van de apostelen staat dat op het [[concilie van Jeruzalem]] werd besloten dat heidenenniet-Joden zich niet aan de wet hoefden te houden. Maar deDe weergave van Paulus in [[Brief van Paulus aan de Galaten|Galaten]] wijkt af van die in Handelingen 15, waarinomdat in Handelingen sommige spijswetten nog gehandhaafd bleven. De gebeurtenissen direct na het concilie laten zien dat ditde verschilonenigheid inover opvattinghet houden van de Joodse wet bleef bestaan binnen de vroegejongste kerkgemeenten.<ref>Galaten 2:11-14.</ref> Tegenwoordig wordt deDe weergave van Paulus beschouwddit alsconflict authentiekdoor Paulus is sterk partijdig, maar staat veel dichter bij de gebeurtenissen dan het veel latere verslag in Handelingen.
Op het concilie van Jeruzalem werd ook een "werkverdeling" afgesproken voor [[Petrus]] (zending aan de “besnedenen”) en Paulus en [[Barnabas]] (zending aan de “heidenen”).<ref>Galaten 2:4-10</ref> Daarom wordt Paulus vrij algemeen de "[[Apostel]] van de heidenen" genoemd. Mede door Paulus' rol in de verspreiding van het christelijke evangelie kon de beweging uitgroeien tot de [[wereldreligie]] die het nu is.
