{{Zie ook|Zie ook [[Nieuwe Perspectief op Paulus]]}}
Binnen de nieuwtestamentische wetenschappen woedt sinds de publicaties van de vooraanstaande en baanbrekende nieuwtestamenticus [[E.P. Sanders]] en zijn navolgers [[James Dunn]] en [[N.T. Wright]] een vurige discussie over hoe 'joods' Paulus was en wat dat betekent. De genoemde hoogleraren behoren bij een stroming die het [[Nieuwe Perspectief op Paulus]] wordt genoemd. Zij verzetten zich tegen de [[Maarten Luther|lutheraanse]] interpretatie van Paulus, waarbij hij voor zijn bekering vooral via zogeheten 'goede werken' of 'werken van de wet' in de gunst bij God probeerde te komen, maar toen hij zich tot het christendom bekeerde pas leerde wat genade is. Zij vinden dit een te negatieve visie op het jodendom in Paulus' tijd. Critici van dit Nieuwe Perspectief op Paulus stellen veelal dat deze denkers daarmee tekortdoen aan Gods genade.
De taal in Paulus'brieven hebben bij velen enige weerzin opgeroepen. Zij vinden de teksten uit de brieven van Paulus vrouwonvriendelijk. Zo schrijft Paulus dat de vrouw onderdanig moet zijn aan de man in alles. Ook schrijft hij dat de vrouw het hoofd gedekt moet houden en in de vergadering moet zwijgen. Ook schrijft hij, dat de man zijn vader en moeder moet verlaten en zich binden aan zijn vrouw en zij zullen zijn: één vlees. Om deze teksten te kunnen begrijpen moeten we terug naar het scheppingsverhaal. Daar staat geschreven: "En God schiep de mens; man en vrouw schiep hij hem" De mens is immers enkelvoud. Men leest meestal: "En God schiep de mens; man en vrouw schiep Hij hen." Zo lijkt het alsof hier sprake is van 2 mensen. Dit is onjuist. Dan had er moeten staan: "En God schiep de mens. Man of vrouw schiep Hij hen."Het woord Man betekent in de Bijbel altijd: de Wetende en de Vrouw is de Doende. Alle mensen, mannen zowel als vrouwen moeten niet alleen weten hoe men moet leven, maar het ook doen. Bij dat doen ging het bij de mens spoedig mis. Hij had wel de Kennis van Goed en Kwaad, maar pas toen hij ging werken liep het soms fout. Daarom staat in het scheppingsverhaal van de Bijbel, dat Eva, de Doende, het eerst in de appel van Goed en kwaad beet en niet Adam als de Wetende. Men moet eerst doen en daarna weet men pas of dit goed of kwaad was. Paulus van Tarsus betrekt de verhouding tussen Man en Vrouw steeds als dezelfde verhouding tussen Christus en Zijn Kerk. Als men de teksten van Paulus in deze context leest, is er geen sprake van vrouwonvriendelijkheid. De Bijbel kent helemaal geen lijfelijke mannen en vrouwen en daarom is de Bijbel nergens vrouwonvriendelijk.
