Erich Kästner (schrijver): verschil tussen versies

'''Erich Kästner''' ([[Dresden]], [[23 februari]] [[1899]] - [[München]], [[29 juli]] [[1974]]) was een [[Duitsland|Duitse]] [[schrijver]], [[dichter]] en [[cabaretier]]. Kästner groeide op in een huurwoning in de Königsbrücker Straße in de [[Äußere Neustadt]] (Dresden). Daar vlak bijvlakbij, aan de Albertplatz, staat de vroegere villa van zijn oom Franz Augustin, waarin tegenwoordig het [[Erich-Kästner-Museum]] is gehuisvest.

In 1957 ontving hij de [[Georg-Büchner-Preis]]. In 1960 kreeg hij voor zijn gehele [[oeuvre]], de [[Hans Christian Andersenprijs]] toegekend.

Voor Kästner lijkt het verleden ‘op een rusteloos spook dat door onze dagen en dromen zwerft en, zoals geesten sinds mensenheugenis plegen te doen, op het moment wacht dat we het aankijken, aanspreken en aanhoren. Dat we, ons dood geschrokken, de slaapmuts over onze ogen en oren trekken, helpt niets. Het is ede verkeerde methode. Het spook noch wijzelf zijn erbij gebaat. We kunnen niets anders doen dan hem in zijn ogen te kijken en te zeggen: “Spreek!” Het verleden moet praten en wij moeten luisteren. Eerder zullen wij en zij geen rust vinden.’<ref>ERICKErich KÄSTNERKästner vertaald door Jan Bert Kanon. ''Nota bene ’45. Een dagboek'', Atlas, AtntwerpenAntwerpen, 2008, p. 11.</ref>

* ''Münchhausen'', script voor de UFA-film over de [[Baron von Münchhausen]] onder het pseudoniem Berthold Bürger, (1943)

* ''Bei durchsichtDurchsicht meiner Bücher, (1946)