John Berryman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 8:
Berryman gaf zijn experimentele stijl een vervolg met de bundel ''77 Dream Songs'', uit 1956, waarmee hij de [[Pulitzerprijs]] won. Het is een complexe, kritische verhandeling over de ingebeelde persoon ‘Henry’, die gaandeweg een alter ego van Berryman zelf blijkt te zijn. In ''The Dream Songs'' (1967), ''His Toy, His Dream His Rest'' (1969) en ''Love & Fame'' (1970) borduurt hij verder op deze autobiografische benadering en werkt hij zijn taalexperimenten verder uit tot een geheel eigen stijl. Berryman wordt wel gerekend tot de school van de ‘[[Confessionele poëzie|confessional poetry]]’ en is duidelijk verwant aan [[Robert Lowell]] en [[Anne Sexton]]. De humor die hij telkens weer door de behandeling van serieuze levensvraagstukken weeft werkt echter relativerend en verfrissend.
 
Berryman schreef in de jaren veertig ook een aantal bundels korte verhalen en een kritische biografie over [[Stephen Crane]] (1950). In 1972 pleegde Berryman [[zelfmoord]] door van een brug op het ijs van de [[Mississippi (rivier)|Mississippi]] te springen.
 
== Fragment ==