Wieringermeer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Droogmaking: bron toegevoegd |
Volgens mijn bevindingen is over dit onder water zetten geen 100% duidelijkheid te krijgen. Deze twee veronderstellingen zijn het meest gangbaar. |
||
Regel 54:
===Onderwaterzetting===
Aan het eind van de [[Tweede Wereldoorlog]] werd de polder door de [[Wehrmacht|Duitsers]] [[Inundatie (1944-1945)|onder water gezet]]. Aangezien het front toen meer dan 100 kilometer in zuidelijke richting lag, is het militaire motief hiervoor onduidelijk<ref>C. Keppel, N. Brugman en W. Maris-Eriks, 'De inundatie van de Wieringermeer op 17 april 1945. Een kroniek van verhalen over de dagen voor, tijdens en na de inundatie, de droogmaking en de belevenissen van een aantal bewoners'. Een uitgave van het Genootschap voor de Geschiedenis van Wieringermeer. (1995)</ref>. Er zijn speculaties dat dit onder water zetten diende als drukmiddel om de Duitse troepen in Nederland een vrije aftocht naar Duitsland te geven. Wat na de [[Bevrijding]] inderdaad gebeurde, in afwijking van de [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|Geallieerde]] praktijk in andere bevrijde West Europese landen: daar gingen de Duitse troepen in krijgsgevangenschap. Mocht deze speculatie juist zijn, dan is de afspraak hiertoe hoogstwaarschijnlijk nooit op papier vastgelegd. En dus niet meer te bewijzen.
Een andere gangbare veronderstelling: de Duitse bezetter vreesde voor een Geallieerde luchtlanding in de Wieringermeerpolder, teneinde de zuidwestelijke oprit van de [[Afsluitdijk]] te veroveren.
Op 17 april 1945 bliezen zij de dijk op twee plaatsen op, waarna de polder binnen twee etmalen onder water liep. Alle gewassen en vrijwel alle bebouwing ging verloren. Na de oorlog werden de gaten gedicht en op 11 december 1945 viel de polder weer droog. Het raadhuis van de gemeente was verzwolgen door het water en er werd in [[Lutjekolhorn]] een tijdelijk raadhuis gebouwd. Dit werd de Arke Noach genoemd, omdat dit bijna het enige plekje was waar men droog bleef.
| |||