Engelse Burgeroorlog: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:A03F:4057:9600:D448:D685:CC41:C333 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Peluba |
|||
Regel 57:
Er zou zeker een compromis tussen vorst en parlement gekomen zijn, ware het niet dat in de herfst van [[1641]] de [[Ierse opstand]] uitbrak. De Ieren vreesden immers dat de [[protestant]]se macht opflakkert na de terechtstelling van [[Thomas Wentworth, 1st Earl of Strafford]] in mei [[1641]]. De vertegenwoordiger van de koning in Ierland was voor hoogverraad veroordeeld op grond van de valse beschuldiging in Ierland een katholiek leger op de been gebracht te hebben met de bedoeling in Engeland orde op zaken te stellen. Vele puriteinen verdachten er de koning en zijn katholieke koningin van een hand te hebben in de opstand van de Ierse katholieken. De leiders van het parlement namen verdedigende maatregelen waardoor ze de meer conservatieve elementen in Engeland vervreemdden; die sloten zich bij de koning aan en vormden de basis van de royalisten.
Op 4 januari [[1642]] poogde Karel I vijf leden van het parlement, die hij verantwoordelijk achtte voor het verzet van het parlement, voor hoogverraad te arresteren. Hij kwam persoonlijk naar het parlement maar moest vaststellen dat de heren gevlucht waren. Ze werden op hun vlucht beschermd door bewapende aanhangers van het parlement. Londen bleek in oproer. De koningin en de koninklijke familie
== De eerste Engelse burgeroorlog (1642-45) ==
| |||